شب دهم محرم 97 - عاشورا - محمدحسین پویانفر

روضه - چه حالِ پُر ملالی داره زینب اگه دستای خالی داره زینب میره خیمه به خیمه تا بدونن برا فرداش چه حالی داره زینب میون این خزونِ عشق و مردی یکی داره میره به خیمه گردی داره میاد بگوشش از رُبابش چرا مادر چرا باز گریه کردی بخواب مادر بخواب با خوندن من بخواب جونِ عمو رو دامنِ من نزن اینقد زبونت رو رولبهات نکِش ناخنت و رو گردنِ من یکی داره تو تنهایی میخونه یه دختر داره بابایی میخونه موهاشو عمه می‌بافه دوباره براش با اشک لالایی میخونه تویِ خیمَش ببین دلگیره قاسم زبون میگیره فردا میره قاسم اگه تو کوچه با بابام نبودم تقاصِ کوچه رو می‌گیره قاسم شاعر: حسن لطفی

زمینه - حسین وای وای وای این سرم این پیکرم اینم امیر لشکرم راضی ام از من بگیر انگشتمو و انگشترم ولی نرن سمت حرم الهی برنگردونی نگاتو دست تو میسپرم مخدراتو خدا به اسمت مباهات می کنه حسین تو گودال مناجات می کنه یارب تقبل رجلنا الله یارب تقبل نسائنا الله یارب تقبل دمائنا الله لبیک الله این علی اکبرم اینم علی اصغرم این رگای قلبمو این رشته های حنجرم ولی نرن سمت حرم دلش یه وقت به اضطراب نیوفته سر علی جلو رباب نیفته

نوحه - موقع هجرونه خواهرت دلخونه خون در دلم لخته لخته خیلی وداع تو سخته مظلوم برادرم مظلوم برادرم مظلوم برادرم چشم منو تر نکن باغم رو پرپر نکن پناه زینب تویی سفر نکن برادر آهسته تر همسفر همسفر خورشید عالم تاب خواهرت رو دریاب غم روی غم بین سینه دلواپس سکینه لبهای خشک تو لبهای خشک تو لبهای خشک تو می میره از داغ تو این بلبل باغ تو می گیره در قتلگاه سراغتو برادر آهسته تر همسفر همسفر

واحد - گفت؛ ای گروه هر که ندارد هوای ما سر گیرد و برون رود از کربلای ما ناداده تن به خواری و ناکرده ترک سر نتوان نهاد پای به خلوت?سرای ما تا دست و رو نشست به خون می نیافت کس راه طواف بر حرم کبریای ما این عرصه نیست جلوه گه روبه و گرازشیرافکن است بادیه ی ابتلای ما هم?راز بزم ما نبوَد طالبان جاه بیگانه باید از دو جهان آشنای ما برگردد آن?که با هوس کشور آمده سر ناورد به افسر شاهی گدای ما ما را هوای سلطنت مُلک دیگر است کاین عرصه نیست در خور فرّ همای ما یزدان ذوالجلال به خلوت سرای قدس آراسته ست بزم ضیافت برای ما برگشت هر که طاقت تیر و سنان نداشت چون شاه تشنه کار به شمر و سَنان نداشت

شعرخوانی و روضه - هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله هر که دارد سر همراهی ما بسم الله من و جدا شدن از کوی تو خدا نکند خدا هر آنچه کند از تو ام جدا نکند

دمام زنی - والله دینی علی دین الحسین من حسینم که جهان واله و حیران من است ابر و باد و مه و خورشید به فرمان من است لحظه ای راکه دمد صور علم دست من است دادگاهی که به پا هست قلم دست من است حکم آزادی و تبعید امم دست من است هرکه شد اهل تولا به علی می بخشم هرکه بگریست به زهرا به علی می بخشم جد من احمد مختار قریشی نسب است پدرم حیدر کرار امیر عرب است مادرم فاطمه خود خلقتتان را سبب است از ازل عشق خدا در رگ و در خون من است آدم ار حضرت آدم شده مدیون من است هرکه بگرفته جنون در اثر عشق من است یوسف انگشت نما در گذر عشق من است کربلا نقطه عطف سفر عشق من است قلب من مرکز پاکیزه ترین احساس است چه غم ازحادثه چون همسفرم عباس است

ذکر - مکن ای صبح طلوع

تک - برادر جان سلیمان زمانی چرا انگشت و انگشتر نداری چرا بر تن برادر سر نداری بمیرم من مگر مادر نداری همه از خیمه ها بیرون دویدند ولی سالار زینب را ندیدند گلی گم کرده ام می جویم او را گل من یک نشانی در بدن داشت یکی پیراهن کهنه به تن داشت اگر کشتن چرا آبت ندادن چرا زان در نایابت ندادن اگر کشتن چرا خاکت نکردن کفن بر جسم صد چاک نکردن اگر کشتن چرا مویت کشیدن چو گرگان پنجه بر رویت کشیدن