شب نهم محرم 97 - تاسوعا - محمدحسین پویانفر

روضه - علیُ مع‌الحق و حق با علیست که ماکو ولی ، بعدش الا علیست محمد علی است و زهرا علیست که کارِ خدا دستِ مولا علیست علی گویم و گفته‌ام بارها چه کم باشد اینگونه بسیارها علی جلوه‌ای کرد و تکرار شد علی عازمِ قلبِ پیکار شد علی بارِ دیگر که کرّار شد علی شد جوان و علمدار شد ابالفضل یعنی که مولا علی صد و سی و سه مرتبه یاعلی فقط اوست تیغّ دو دَم میزند و مانندِ حیدر عَلم میزند همینکه به میدان قدم میزند چپ و راست را هِی بهم میزند به پیشانیش نقشِ زردِ علیست که این دستمالِ نبرد علیست اگر اینچنین عزمِ میدان کُنَد پیشمان شوند و پریشان کُنَد حرم را پِیِ خود رجز خوان کُنَد زَنَد ضربه و یاحسن جان کُنَد زَنَد باحسین و زَنَد باحسن کِشد یاحسین و کِشد یاحسن

زمینه - علمدار علمدار چه شد دست علمگیر بلندت برادر برادر چی اومد سر ابروی کمندت پاشو پشت و پناه حرم من پاشو تنها سپاه حرم من پاشو دشمنا هستن توی راه حرم من کنارت برادر زمین خوردم جلو چشم لشکر زمین خوردم شده علقمه مثل پشت در درست مثل مادر زمین خوردم نه دستی نه مشکی نه چشمی که بیای به سوی خیمه چه کرده با فرقت عمود بی حیا عموی خیمه غمی مثل غم تو غم نمیشه یه جور زدن سر تو جمع نمیشه برو اما بدون بدون تو حرم حرم نمیشه بمیرم برادر زمین خوردی درست مثل مادر زمین خوردی مگه تیر تو چشمت نبود آخه چجوری تو با سر زمین خوردی پاشو غیرت الله پاشو تا که برادرت نمرده پاشو تا که دستی روی صورت دخترم نخرده پاشو صدای خنده ها بلنده پاشو که حرمله بهم میخنده پاشو که دست خواهر منو الان میبنده پاشو خواهر من زمین خورده پاشو دختر من زمین خورده پاشو تا نبینی که از نیزه سر اصغر من زمین خورده

شور - منی که کبوترم ، تو بگو کجا برم لونمه کنج حرم تو آقاجون منی ، دلمو نمیشکنی بده پر تا بپرم تو هیاهوتم ، دخیل موتم مثل دسته زائرام به تو مینازم، که تو پروازم توو هوای کربلام دستم رو بگیر دستای تو چاره‌سازِ هرچی درده کربلام ببر نوکرت بیاد حرم بر نمیگرده اربابم حسین حسین حسین میدونی نمک گیرم ، به خدا که میمیرم یه‌کم از تو دور بشم تویی عشق اولم ، تویی عشق آخرم قدمت سر چِشَم پر احساسم ،‌ پر میشه کاسه‌م زیر بارون نگات رو به راهم کن ، یه نگاهم کن آخه میگیره دعات مجنون توام مجنون نگاه دلرباتم آقا لیلای منی بی‌تاب شبای کربلاتم آقا دستم رو بگیر دستای تو چاره‌سازِ هرچی درده کربلام ببر نوکرت بیاد حرم بر نمیگرده

شور - باز منو غروب کربلا سلام رو به کربلا چقدره خوبه کربلا اربابم عشقم فقط تویی با معرفت تویی دنباله کار من تا آخرت تویی عشاق حیدرن اسمت رو میبرن سینه زنای تو با هم برابرن لا عشق الا ابی عبد الله ذکر همه سینه زنا حُبُ الحُسَین یَجمَعُنا ما سینه زن محرمیم تو غم و شادی با همیم همه زیر یه پرچمیم اربابم هر شب تو هیئتا چه شور و حالیه خیلی رفیقامون جاشون چه خالیه هست روح پاکشون تو کربلا حسین جای همه اونا میگیم یه یا حسین لا عشق الا اکبر لیلا ذکر همه سینه زنا حُبُ الحُسَین یَجمَعُنا شد همه زندگیم حرم دلیل نوکریم حرم خونه مادریم حرم اربابم تو هر شرایطی باز اربعین به پاست خرج زیارتم پای امام رضاست عشقم به کربلا فوق تصوره هیچ کس به درد من جز تو نمیخوره لا عشق الا حضرت سقا ذکر همه سینه زنا حُبُ الحُسَین یَجمَعُنا

واحد - العجل العجل یا حجه الله العجل العجل بقیه الله بود امیدم مرا یاری کنی سالها بهرم علمداری کنی ای دریغا شد امیدم ناامید بی برادر گشتم و پشتم خمید

شور - صلو عَلَیک مَلیکُ السَما ای کشته حسادت دنیا صلو عَلَیک مَلیکُ السَما ای تشنه مقطع الأعضا مظلوم بودی و از آب فرات محروم بودی و قلبت می تپید زنده بودی و رگ هاتو برید می پاشه خون تو به آسمون ای کشته فتاده به هامون زخماتو میدی به زینب نشون ای صید دست و پا زده در خون تنها بودی و فکر خیمه و زنها بودی و سنگت میزدن بعضیا چقدر نزدیک میزدن حتی بهت نمیدادن مجال تا یک نفس بگیری گودال از ذوالجناج تو دارم سوال کی پیکرت رو کرده پا مال تشنه بودی و زیر حجمه دشنه بودی و خنجر رو کشید زنده بودی و که سر رو برید

تک - تو طبیب دل بیمار منی سید و سرور و سالار منی ابوفاضل مدد تن من شعله ور از اتش عشق تو شفای تن تب دار منی ابوفاضل مدد کودکان در حرم افروخته اند چشم امید و به من دوخته اند بس که گفتند عمو تشنه لبیم به خدا قلب مرا سوخته اند