شهادت امام سجاد (ع)، محمدرضا طاهری و حسین طاهری

شب فراق، همان صبح انتظار من است که انتظار سحر فیض برگ و بار من است اگرچه دوره ی هجران به رنگ پاییز است خزان مقدمه ی فصل نوبهار من است شکست بغض قنوتم در التماس فرج قرار، شرط قیام است و بی قرار من است ز عهدِ "لا ناسین لِأمرِکُم" خواندم که من اسیر جدایی و او کنار من است قسم به غیرت سرخ مدافعان حرم به هر کجا که تو هستی همان دیار من است به زیر خاک، دلم بی قرار دیدن توست که آرزوی تو در گوشه ی مزار من است به لب رسیده دگر جانم از فراق بیا بیا که تیره تر از شام، روزگار من است عزای حضرت سجاد و ناله ی "الشّام" گواه سوز دل و چشم اشکبار من است

تو یادگار حسینی که کربلا دیدی شبیه عمه ی مظلومه ات بلا دیدی "سری به نیزه بلند است" را شما دیدی و غارت حرم و خیمه گاه را دیدی دو چشم گریه ی تو تا همیشه آباد است در این سکوت تو صدها هزار فریاد است برای گریه ات آقا اشاره کافی بود همین که چشم تو بیند "سه ساله" کافی بود گلوی نازک یک شیرخواره کافی بود به آب دادن ذبحی نظاره کافی بود تو را به غصه ی چهل سال مبتلا دیدند به لحظه لحظه گریز تو کربلا دیدند اگرچه عصر دهم قسمت تو غم گردید که سایه ی پدرت از سر تو کم گردید نصیب تو فقط آه و غم و الم گردید ز بار غصه یاران قد تو خم گردید اگرچه تب نگهت را ز درد تیره نمود خدا برای امامت تو را ذخیره نمود دلت ز داغ اسارت غم فراوان داشت دو پلک چشم تر تو همیشه باران داشت همیشه خاطر تو یادی از شهیدان داشت به سینه روضه ی مکشوف چون هزاران داشت سه شعبه دیدی و تیر و گلوی اصغر را تو تیغ دیدی و خنجر به روی حنجر را به نوک نی سر خورشید، ماه قافله بود نگاهبان سر شیرخواره حرمله بود به دست و پای تو در این مسیر سلسله بود غمی که کشته تو را، شام بود و هلهله بود شهادت ارث شما بود و اعتبار شما به ظلم سوی اسارت کشید کار شما

تا شامیان ز آمدنم باخبر شدند این چشم های خیره به ما خیره تر شدند در ازدحام بردن ناموس های تو نامحرمان کوچه نشین دردسر شدند بوی تنور می دهد این گیسوان هنوز جانا محاسنت چقدر شعله ور شده این نیمه روسری همه جا داد می زند موهای دختران تو کوتاه تر شده

خیلی ساله که هر چی می بینم می سوزم خدا خیلی ساله تو غربت اینه حال و روزم خدا خیلی ساله که چشمامو به آب می دوزم خدا دیدم گوش یه دختر گوشواره، گریه کردم هر وقتی گریه کرده شیرخواره، گریه کردم هر جا دیدم یه دختر ترسیده، گریه کردم دیدم ذبحی که داره جون میده، گریه کردم حسین غریب مادر، حسین غریب مادر *** خیلی سخته ببینی که بابات بدون سره خیلی سخته ببینی سرش رو رو نِی می بره خیلی سخته ببینی رو نیزه سر اصغره بین غم های دنیا سخته تدفین بابا وقت تلقین گذاشتند رگهاشو روی خاکا دیدم چشمای تر رو، یک شاه خون جگر رو دیدم تو قلب بابا جای تیر سه پر رو حسین غریب مادر، حسین غریب مادر *** خیلی سخته بخوای اشک بریزی توی همهمه خیلی سخته که ناموس تو بین نامحرمه خیلی سخته برا این عزا جون بدی هم کمه سرگردون مونده بودم با گریه بین بازار تفریح شامیا بود خندیدن به عزادار

شب های جمعه دلم غرق آهه زهرای مرضیه تو قتلگاهه

شب های جمعه دلم غرق آهه زهرای مرضیه تو قتلگاهه با ناله میگه "بنیَّ بنیَّ" این کشته لب تشنه و بی گناهه آه حسینم چرا سر نداری آه بمیرم که مادر نداری وای حسینم حسینم حسینم *** شب های جمعه می گیرم هواتو اشک غریبی می ریزم برا تو بیچاره اون که حرم رو ندیده بیچاره تر اون که دید کربلاتو آه امون از غریبی، صبوری آه چه جوری بسازم با دوری وای حسینم حسینم حسینم

امیر زهد و امام اشکم طلایه دار قیام اشکم من که همیشه در عزایم روضه نشین کربلایم وارث شاه سرجدایم غریب مادر به لحظه های مرگ من شده مدینه سینه زن برای شاه بی کفن، وای حسین وای حسین بکربلا *** نبوده یک روز در این چهل سال که من نباشم به یاد گودال نیزه به پهلویش کشیدن از بدنش که سر بریدن بر روی پیکرش دویدن غریب مادر ز داغ کودک رباب بدون اشک و بی عذاب بر این لبم نخورده آب، وای حسین وای حسین بکربلا *** همیشه دارم نوای "الشام" که درد و رنجم ندارد اتمام گَبر و یهودی و نصاری کرسی و تختشان مهیا عمه ی من ولی روی پا غریب مادر امان ز بزم مِی خوران امان ز چشم ناکسان امان ز چوب خیزران، وای حسین وای حسین بکربلا

السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد خوشا به حال خیالی که در حرم مانده و هر چه خاطره دارد از آن محل دارد به یاد چایی شیرین کربلایی ها لبم حلاوت "احلی من العسل" دارد *** چه ساختار قشنگی شکسته است خدا درون قالب شش گوشه یک غزل دارد بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم بگو محبت ما ریشه در ازل دارد غلامتان به من آموخت در میانه ی خون که روسیاهی ما نیز راه حل دارد

عاشقم بر روی زین العابدین جان فدای خوی زین العابدین هست محراب همه اهل دعا آن خم ابروی زین العابدین دست ما و دامن آن شهریار روی ما و کوی زین العابدین زمره ی عشاق را مشکل گشا قوت بازوی زین العابدین السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین

حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را به خون نشانده دل دودمان آدم را غم تو موهبت کبریاست در دل من نمی دهم به سرور بهشت این غم را السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین *** بر دم مرگ اگر پا به سرم بگذاری عمر جاوید به شیرینی آن یک دم نیست بگذار آدمیان طعنه زنندم، گویم هر که خود را سگ کوی تو نخواند آدم نیست

ماییم مست جام تو یا زین العابدین خانه خراب نام تو یا زین العابدین هستیم مرغ بام تو یا زین العابدین مست علی الدوام تو یا زین العابدین پس می دهم سلام تو یا زین العابدین یا زین العابدین، یا زین العابدین *** دردم همین که با تو دوا می شود بس است ذکرم همین که نام شما می شود بس است لطف تو دستگیر گدا می شود بس است وقتی که مستجاب دعا می شود بس است با رحمت مدام تو یا زین العبادین یا زین العابدین، یا زین العابدین *** با خاک تیره جز تو چه کس کرد زرگری آب دهان کیست چنین کیمیاگری آورده ام برات اگر دیده ی تری فهمیده ام شکسته دلی خوب می خری بَه بَه به این مرام تو یا زین العابدین یا زین العابدین، یا زین العابدین *** مهر غلامی پدرت بر جبین ماست حب الحسین روز قیامت نگین ماست شهبانوی مجلله شورآفرین ماست نامش شرافت همه ی سرزمین ماست ایران فدای نام تو یا زین العابدین یا زین العابدین، یا زین العابدین

کیستم من، پیشوای چهارم اهل یقینم سیّد سجّاد، باب الله، زین العابدینم قطب عرفان، روح ایمان، جان قرآن، رکن دینم "هل اتی" و "کوثر" و "فرقان" و "نور" و "یاء" و "سین" ام چون نبی مشکل گشایم، چون علی حبل المتینم من علی بن حسین بن امیرالمؤمنینم *** زمزمم، سعیم، صفایم، مروه ام، رکنم، مقامم هم قنوتم، هم سجودم، هم تشهد، هم سلامم هم جهادم، هم زکاتم، هم صلاتم، هم صیامم هم حیاتم، هم نجاتم، هم امانم، هم امینم من علی بن حسین بن امیرالمؤمنینم *** رکن می بالد که دست من نماید استلامش کعبه می نازد که من از سوی حق باشم امامش هر که ما را دوست دارد از خدا بادا سلامش هر که با ما بود دشمن تا ابد لعن مدامش من قسیم جنت و دوزخ به روز واپسینم من علی بن حسین بن امیرالمؤمنینم

سیاه چشم و کشیده ابرو، به قبله مایل، ابوالفضائل حَسن کرامت، حسین قامت، علی شمایل، ابوالفضائل

الهی جونم فدات، حلالم کن حسین کم گریه کردم برات، حلالم کن حسین مثل یه خواب شیرین بودی شبایِ محرم حسین جان برام حسرته که این روزا نمردم تو این غم حسین جان اگه نبودم سال بعد، تو روضه ها یادم کنید اگه نبودم اربعین، تو کربلا یادم کنید *** فدایِ شال عزات، حلالم کن حسین نشد بمیرم برات، حلالم کن حسین حالا یه سال من و دلشوره یه سال حسرت و غصه خوردن عجب حکایتِ شیرینی تو هیئت برای تو مردن اگه نبودم سال بعد، تو رو خدا یادم کنید اگه رسیدید کربلا، پایینِ پا یادم کنید *** فدای اشک چشمات، حلالم کن حسین جونم فدا بچه هات، حلالم کن حسین یه روز جونم رو می گیره همین روضه ی سخت گودال همون لحظه که شد تنت آقا زیر سُم اسبا لگدمال صدای مادرت می رسه تو کربلا، ای وای حسین سر تو با ابوفاضلت رو نیزه ها، ای وای حسین

درد بسیار، مداوا گریه ارث جامانده ی زهرا گریه روزها ناله و شب ها گریه آب می خورد ولی با گریه گریه بر آب وضویش می ریخت خون دل بر سر و رویش می ریخت گریه بر شاه شهیدان خوب است گریه بر کشته ی عریان خوب است گریه بر دامن طفلان خوب است گریه بر آن لب و دندان خوب است خواسته هر سحرش گریه کند در فراق پدرش گریه کند گریه بر ناله ی آن مادرها گریه بر گریه ی آن دخترها گریه بر غارت انگشترها گریه بر وا شدن معجرها رنگ مهتاب زمینش می زد دیدن آب زمینش می زد *** گریه بر ناقه نشسته سخت است گریه با پیکر خسته سخت است گریه بر بال شکسته سخت است گریه با گردن بسته سخت است گریه خوب است که هر شب باشد گریه بر چادر زینب باشد *** آن که را هست پیاده نکُشید تشنه را بر لب باده نکُشید طفل را این همه ساده نکُشید ذبح را آب نداده نکُشید