شب پنجم محرم 99، حنیف طاهری

هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله هر که دارد به سرش شور و نوا بسم الله این همه آوازه ها از شه بود گرچه از حلقوم عبدالله بود از درون خیمه ام چون غرق آه شد روان با ناله سوی قتلگاه پیش رو عمو خریدارش شده پشت سر عمه گرفتارش شده تو گل و صحرا پر از خار و خس است بهر ما داغ علی اصغر بس است *** جان عمه بود و هستم را مگیر وقت جانبازی است دستم را مگیر بوده از آغاز عمرم انتظار تا کنم جان در ره جانان نثار عمه جان در تاب و تب افتاده ام آخر از قاسم عقب افتاده ام

باز محرم شد و ایام تو هر چه فراموش به جز نام تو نام تو یعنی همه ی نام ها نام تو تسبیح و مناجات ما ای همه تاریخ عزادار تو وسعت جغرافی ایثار تو راز و نیاز همه افلاکیان مُهر نماز همه ی خاکیان *** من نه فقط مرثیه ساز توام شاعر هفتاد و دو راز توام گرچه تو رازی و نمی دانمت هر چه که می پرسم و می خوانمت

با این بیرق عزا بیعت می کنم با سلطان کربلا بیعت می کنم تو اربابی و من آقا فقیر امیری حسین و نعم الامیر یا حسین، گرفتم یاد از والدین که هستم عمری زیر دِین، اباعبدالله الحسین *** امشب را به عشق تو می خوانم حسن ذکر شاه کربلا ای جانم حسن تویی مبدا قیام حسین تو هستی فقط امام حسین یا حسن، همه بنده مولا حسن کریم بی همتا حسن، امیری بر دلها حسن

از دل شب سوی سحر می روی جان عمو سوی پدر می روی جان عمو وقت دعا آمده عِطر امام مجتبی آمده

به هوش بودم از اول که دل به کَس نسپارم شمایل تو بدیدم، نه عقل ماند و نه هوشم

شور و غوغایی در این دل های ماست روی دریای جنون طوفان به پاست سمت و سوی دیده ها گردیده چون سِر عشق عاشقان در کربلاست دل پریشان و پُر غمیم، گوییا نخل ماتمیم حمدلله که در صف کاروان مُحرمیم مست و مبتلاییم، غرق در عزاییم ای خوش آن نوکر که شد تب دار عشق سینه چاک قافله سالار عشق تا که در پیری به شیدایی رسد چون حبیب بن مظاهر یار عشق وقت آن است سر دهیم در رهش بال و پر دهیم مثل ام وهب ز جان هم پسر، هم که سر دهیم عمری زیر دِینیم، بی تاب حسینیم

تو به ز من سر کویت هزارها داری ولی بدان که گدایت فقط تو را دارد

تشنه لب عالمین، وای حسینم حسین فاطمه را نور عین، وای حسینم حسین غریب مادر، غریب مادر، غریب مادر