- 2359
- 1000
- 1000
- 1000
دعای پنجاه و یکم صحیفه سجادیه -دعا در تضرع و زاری به درگاه حق
با صدای بشیر جزایری
( وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی التَّضَرُّعِ وَ الاِسْتِکَانَةِ )
(دعاى آن حضرت در تضرع و فروتنى)
إِلَهِی أَحْمَدُکَ وَ أَنْتَ لِلْحَمْدِ أَهْلٌ عَلَى حُسْنِ صَنِیعِکَ إِلَیَّ ،
خداوندا تو را مى ستایم- و تو سزاوار سپاسى- در برابر احسانت به من،
وَ سُبُوغِ نَعْمَائِکَ عَلَیَّ ،
و فراوانى نعمت هایت بر من،
وَ جَزِیلِ عَطَائِکَ عِنْدِی ،
و عطاى بزرگت به نزد من،
وَ عَلَى مَا فَضَّلْتَنِی بِهِ مِنْ رَحْمَتِکَ ،
و بر رحمتى که مرا به آن فضیلت دادى،
وَ أَسْبَغْتَ عَلَیَّ مِنْ نِعْمَتِکَ ،
و نعمتى که بر من فراوان فرمودى،
فَقَدِ اصْطَنَعْتَ عِنْدِی مَا یَعْجِزُ عَنْهُ شُکْرِی
زیرا که آنقدر به من عنایت کردى که شکر من از آن قاصر است،
وَ لَوْ لَا إِحْسَانُکَ إِلَیَّ وَ سُبُوغُ نَعْمَائِکَ عَلَیَّ مَا بَلَغْتُ إِحْرَازَ حَظِّی ،
و اگر احسان و لطف تو نسبت به من، و کمال نعمتت بر من در میان نبود، هرگز در به دست آوردن بهره ام،
وَ لَا إِصْلَاحَ نَفْسِی ،
و اصلاح خویش موفق نمى شدم،
وَ لَکِنَّکَ ابْتَدَأْتَنِی بِالْإِحْسَانِ ،
این تو بودى که احسان را نسبت به من آغاز فرمودى،
وَ رَزَقْتَنِی فِی أُمُورِی کُلِّهَا الْکِفَایَةَ ،
و کفایت در تمام کارهایم را روزى من نمودى،
وَ صَرَفْتَ عَنِّی جَهْدَ الْبَلَاءِ ،
و رنج و زحمت بلا را از من گرداندى،
وَ مَنَعْتَ مِنِّی مَحْذُورَ الْقَضَاءِ
و قضاى دهشت زا را از من منع کردى
.
إِلَهِی فَکَمْ مِنْ بَلَاءٍ جَاهِدٍ قَدْ صَرَفْتَ عَنِّی ،
خداوندا چه بسا بلاى جانکاه که از من گرداندى!
وَ کَمْ مِنْ نِعْمَةٍ سَابِغَةٍ أَقْرَرْتَ بِهَا عَیْنِی ،
و چه بسا نعمت فراوانى که دیده ام را به آن روشن ساختى!
وَ کَمْ مِنْ صَنِیعَةٍ کَرِیمَةٍ لَکَ عِنْدِی
و چه بسا خوبی هاى ارجمندى که به من ارزانى داشتى
أَنْتَ الَّذِی أَجَبْتَ عِنْدَ الِاضْطِرَارِ دَعْوَتِی ،
تویى که به وقت اضطرار دعایم را اجابت کردى،
وَ أَقَلْتَ عِنْدَ الْعِثَارِ زَلَّتِی ،
و به وقت درافتادن از لغزشم گذشتى،
و حق مرا از دشمنان گرفتى
وَ أَخَذْتَ لِی مِنَ الْأَعْدَاءِ بِظُلَامَتِی
إِلَهِی مَا وَجَدْتُکَ بَخِیلًا حِینَ سَأَلْتُکَ ،
خداوندا وقتى به درگاهت به گدایى برخاستم تو را بخیل نیافتم،
وَ لَا مُنْقَبِضاً حِینَ أَرَدْتُکَ ،
و چون قصد تو کردم تو را گرفته ندیدم،
بَلْ وَجَدْتُکَ لِدُعَائِی سَامِعاً ،
بلکه تو را شنونده دعایم،
وَ لِمَطَالِبِی مُعْطِیاً ،
و عطاکننده خواسته هایم دیدم،
وَ وَجَدْتُ نُعْمَاکَ عَلَیَّ سَابِغَةً فِی کُلِّ شَأْنٍ مِنْ شَأْنِی
و نعمت هاى تو را بر خود کامل دیدم در هر حالى از حالاتم،
وَ کُلِّ زَمَانٍ مِنْ زَمَانِی ،
و هر زمانى از زمان هایم،
فَأَنْتَ عِنْدِی مَحْمُودٌ ،
تو نزد من ستودهاى،
وَ صَنِیعُکَ لَدَیَّ مَبْرُورٌ
و احسانت در نظرم پسندیده است،
تَحْمَدُکَ نَفْسِی وَ لِسَانِی وَ عَقْلِی ،
جان و زبان و خرد من تو را مى ستایند،
حَمْداً یَبْلُغُ الْوَفَاءَ وَ حَقِیقَةَ الشُّکْرِ ،
چنان ستایشى که به کمال و کنه شکر رسد،
حَمْداً یَکُونُ مَبْلَغَ رِضَاکَ عَنِّی ،
ستایشى که در نهایت خشنودى تو از من باشد،
فَنَجِّنِی مِنْ سُخْطِکَ
.
پس مرا از خشم خود رهایى ده
.
یَا کَهْفِی حِینَ تُعْیِینِی الْمَذَاهِبُ وَ یَا مُقِیلِی عَثْرَتِی ،
اى پناه من به وقتى که راه ها مرا خسته کند، و اى درگذرنده لغزش هایم، اگر عیبپوشى تو بر من نبود از رسوایان بودم،
فَلَوْ لَا سَتْرُکَ عَوْرَتِی لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِینَ ،
و اى دستگیر من از سر نصرت و یارى،
وَ یَا مُؤَیِّدِی بِالنَّصْرِ ،
اگر یارى تو نبود از شکستخوردگان بودم،
فَلَوْ لَا نَصْرُکَ إِیَّایَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبِینَ ،
و اى آن که سلاطین در پیشگاهت یوغ خوارى و ذلت بر گردنهایشان نهاده اند،
وَ یَا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوکُ نِیرَ الْمَذَلَّةِ عَلَى أَعْنَاقِهَ ،
و از سطوت حضرتت در خوف و وحشتند،
فَهُمْ مِنْ سَطَوَاتِهِ خَائِفُونَ ،
اى آن که سزاوارى که از تو پروا گیرند،
وَ یَا أَهْلَ التَّقْوَى ،
اى آن که نام هاى نیکو از آن توست،
وَ یَا مَنْ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى ،
از تو خواهش دارم که از من بگذرى،
أَسْأَلُکَ أَنْ تَعْفُوَ عَنِّی ،
و مرا مورد مغفرت قرار دهى،
وَ تَغْفِرَ لِی فَلَسْتُ بَرِیئاً فَأَعْتَذِرَ ،
چون از گناه پاک نیستم تا معذور باشم،
وَ لَا بِذِی قُوَّةٍ فَأَنْتَصِرَ ،
و نیرومند نیستم تا پیروز شوم،
وَ لَا مَفَرَّ لِی فَأَفِرَّ
و گریزگاهى ندارم که بگریزم،
وَ أَسْتَقِیلُکَ عَثَرَاتِی ،
از تو مىخواهم که لغزشم را نادیده بگیرى،
وَ أَتَنَصَّلُ إِلَیْکَ مِنْ ذُنُوبِیَ الَّتِی قَدْ أَوْبَقَتْنِی ،
و از گناهانم که مرا دچار ساخته، و سراپایم را فراگرفته
و سبب هلاکتم شده پوزش مى طلبم،من از گناهانم در حال توبه به جانب تو گریخته ام پس توبهام را بپذیر،
وَ أَحَاطَتْ بِی فَأَهْلَکَتْنِی ،
به تو پناهنده شده ام پس پناهم بده،
مِنْهَا فَرَرْتُ إِلَیْکَ رَبِّ تَائِباً فَتُبْ عَلَیَّ ،
از تو زنهار مىطلبم پس دست از یاریم مکش،
مُتَعَوِّذاً فَأَعِذْنِی ، مُسْتَجِیراً فَلَا تَخْذُلْنِی ،
سائل درگاهت هستم پس محرومم مگردان،
سَائِلًا فَلَا تَحْرِمْنِی مُعْتَصِماً فَلَا تُسْلِمْنِی ،
دست به دامان توام پس رهایم مکن،
دَاعِیاً فَلَا تَرُدَّنِی خَائِباً
دعاکننده ام پس نومیدم مساز
دَعَوْتُکَ یَا رَبِّ مِسْکِیناً ،
خداى من، تو را در حالى که مسکین،
مُسْتَکِیناً ،
مستکین،
مُشْفِقاً ،
ترسنده،
خَائِفاً ،
هراسناک،
وَجِلًا ،
بیمناک،
فَقِیراً ،
فقیر
مُضْطَرّاً إِلَیْکَ
و بیچاره درگاهت هستم خواندم،
أَشْکُو إِلَیْکَ یَا إِلَهِی ضَعْفَ نَفْسِی عَنِ الْمُسَارَعَةِ فِیما وَعَدْتَهُ أَوْلِیَاءَکَ ،
خداوندا، از ضعف نفسم که نمى توانم در آنچه دوستانت را وعده داده اى پیشى گیرم،
وَ الُْمجَانَبَةِ عَمَّا حَذَّرْتَهُ أَعْدَاءَکَ ،
و از آنچه دشمنانت را برحذر داشته اى دورى کنم،
وَ کَثْرَةَ هُمُومِی ،
و از اندوه زیاد،
وَ وَسْوَسَةَ نَفْسِی
و وسوسه هاى نفس خود به حضرتت شکایت آورده ام
إِلَهِی لَمْ تَفْضَحْنِی بِسَرِیرَتِی ،
خداوندا، مرا به نیت سوئم رسوا ننمودى،
وَ لَمْ تُهْلِکْنِی بِجَرِیرَتِی ،
و به گناهم هلاک نساختى،
أَدْعُوکَ فَتُجِیبُنِی وَ إِنْ کُنْتُ بَطِیئاً حِینَ تَدْعُونِی ،
تو را مى خوانم و تو مرا پاسخ مى گویى گرچه هنگامى که تو مرا مى خوانى در پاسخ تو کند هستم،
وَ أَسْأَلُکَ کُلَّمَا شِئْتُ مِنْ حَوَائِجِی ،
و هر حاجتى که دارم از تو مى طلبم،
وَ حَیْثُ مَا کُنْتُ وَضَعْتُ عِنْدَکَ سِرِّی ،
و هر کجا که باشم رازم را پیش تو مى سپارم،
فَلَا أَدْعُو سِوَاک ،
پس غیر تو کسى را نمى خوانم،
وَ لَا أَرْجُو غَیْرَکَ
و به غیر حضرتت به احدى امید ندارم،
لَبَّیْکَ لَبَّیْکَ ،
لبیک، لبیک،
تَسْمَعُ مَنْ شَکَا إِلَیْکَ ،
تو شکایت شاکى به درگاهت را مى شنوى،
وَ تَلْقَى مَنْ تَوَکَّلَ عَلَیْکَ ،
و به کسى که به تو اعتماد کند رومى آورى،
وَ تُخَلِّصُ مَنِ اعْتَصَمَ بِکَ ،
و هر که را به دامان رحمتت در آویزد رهایى مى دهى،
وَ تُفَرِّجُ عَمَّنْ لَاذَ بِکَ
و هر که به تو پناهنده شود غمش را مى زدایى،
إِلَهِی فَلَا تَحْرِمْنِی خَیْرَ الآْخِرَةِ وَ الْأُولَى لِقِلَّةِ شُکْرِی ،
خداوندا پس مرا به خاطر کمى شکرم از خیر دنیا و آخرت محروم مکن،
وَ اغْفِرْ لِی مَا تَعْلَمُ مِنْ ذُنُوبِی
و گناهانى را که از من خبر دارى ببخش،
إِنْ تُعَذِّبْ فَأَنَا الظَّالِمُ الْمُفَرِّطُ الْمُضَیِّعُ الآْثِمُ الْمُقَصِّرُ الْمُضَجِّعُ الْمُغْفِلُ حَظَّ نَفْسِی ،
اگر مرا عذاب کنى من آنم که بر خود ستم روا داشتم و از حد و مرز خود پاى بیرون نهادم و فرمانت را چنانکه باید مواظبت نکردم و از نصیب خویش از جانب تو غفلت ورزیدم،
وَ إِنْ تَغْفِرْ فَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ
و چنانچه مرا مورد آمرزش قرار دهى پس تو مهربان ترین مهربانانى
( وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ فِی التَّضَرُّعِ وَ الاِسْتِکَانَةِ )
(دعاى آن حضرت در تضرع و فروتنى)
إِلَهِی أَحْمَدُکَ وَ أَنْتَ لِلْحَمْدِ أَهْلٌ عَلَى حُسْنِ صَنِیعِکَ إِلَیَّ ،
خداوندا تو را مى ستایم- و تو سزاوار سپاسى- در برابر احسانت به من،
وَ سُبُوغِ نَعْمَائِکَ عَلَیَّ ،
و فراوانى نعمت هایت بر من،
وَ جَزِیلِ عَطَائِکَ عِنْدِی ،
و عطاى بزرگت به نزد من،
وَ عَلَى مَا فَضَّلْتَنِی بِهِ مِنْ رَحْمَتِکَ ،
و بر رحمتى که مرا به آن فضیلت دادى،
وَ أَسْبَغْتَ عَلَیَّ مِنْ نِعْمَتِکَ ،
و نعمتى که بر من فراوان فرمودى،
فَقَدِ اصْطَنَعْتَ عِنْدِی مَا یَعْجِزُ عَنْهُ شُکْرِی
زیرا که آنقدر به من عنایت کردى که شکر من از آن قاصر است،
وَ لَوْ لَا إِحْسَانُکَ إِلَیَّ وَ سُبُوغُ نَعْمَائِکَ عَلَیَّ مَا بَلَغْتُ إِحْرَازَ حَظِّی ،
و اگر احسان و لطف تو نسبت به من، و کمال نعمتت بر من در میان نبود، هرگز در به دست آوردن بهره ام،
وَ لَا إِصْلَاحَ نَفْسِی ،
و اصلاح خویش موفق نمى شدم،
وَ لَکِنَّکَ ابْتَدَأْتَنِی بِالْإِحْسَانِ ،
این تو بودى که احسان را نسبت به من آغاز فرمودى،
وَ رَزَقْتَنِی فِی أُمُورِی کُلِّهَا الْکِفَایَةَ ،
و کفایت در تمام کارهایم را روزى من نمودى،
وَ صَرَفْتَ عَنِّی جَهْدَ الْبَلَاءِ ،
و رنج و زحمت بلا را از من گرداندى،
وَ مَنَعْتَ مِنِّی مَحْذُورَ الْقَضَاءِ
و قضاى دهشت زا را از من منع کردى
.
إِلَهِی فَکَمْ مِنْ بَلَاءٍ جَاهِدٍ قَدْ صَرَفْتَ عَنِّی ،
خداوندا چه بسا بلاى جانکاه که از من گرداندى!
وَ کَمْ مِنْ نِعْمَةٍ سَابِغَةٍ أَقْرَرْتَ بِهَا عَیْنِی ،
و چه بسا نعمت فراوانى که دیده ام را به آن روشن ساختى!
وَ کَمْ مِنْ صَنِیعَةٍ کَرِیمَةٍ لَکَ عِنْدِی
و چه بسا خوبی هاى ارجمندى که به من ارزانى داشتى
أَنْتَ الَّذِی أَجَبْتَ عِنْدَ الِاضْطِرَارِ دَعْوَتِی ،
تویى که به وقت اضطرار دعایم را اجابت کردى،
وَ أَقَلْتَ عِنْدَ الْعِثَارِ زَلَّتِی ،
و به وقت درافتادن از لغزشم گذشتى،
و حق مرا از دشمنان گرفتى
وَ أَخَذْتَ لِی مِنَ الْأَعْدَاءِ بِظُلَامَتِی
إِلَهِی مَا وَجَدْتُکَ بَخِیلًا حِینَ سَأَلْتُکَ ،
خداوندا وقتى به درگاهت به گدایى برخاستم تو را بخیل نیافتم،
وَ لَا مُنْقَبِضاً حِینَ أَرَدْتُکَ ،
و چون قصد تو کردم تو را گرفته ندیدم،
بَلْ وَجَدْتُکَ لِدُعَائِی سَامِعاً ،
بلکه تو را شنونده دعایم،
وَ لِمَطَالِبِی مُعْطِیاً ،
و عطاکننده خواسته هایم دیدم،
وَ وَجَدْتُ نُعْمَاکَ عَلَیَّ سَابِغَةً فِی کُلِّ شَأْنٍ مِنْ شَأْنِی
و نعمت هاى تو را بر خود کامل دیدم در هر حالى از حالاتم،
وَ کُلِّ زَمَانٍ مِنْ زَمَانِی ،
و هر زمانى از زمان هایم،
فَأَنْتَ عِنْدِی مَحْمُودٌ ،
تو نزد من ستودهاى،
وَ صَنِیعُکَ لَدَیَّ مَبْرُورٌ
و احسانت در نظرم پسندیده است،
تَحْمَدُکَ نَفْسِی وَ لِسَانِی وَ عَقْلِی ،
جان و زبان و خرد من تو را مى ستایند،
حَمْداً یَبْلُغُ الْوَفَاءَ وَ حَقِیقَةَ الشُّکْرِ ،
چنان ستایشى که به کمال و کنه شکر رسد،
حَمْداً یَکُونُ مَبْلَغَ رِضَاکَ عَنِّی ،
ستایشى که در نهایت خشنودى تو از من باشد،
فَنَجِّنِی مِنْ سُخْطِکَ
.
پس مرا از خشم خود رهایى ده
.
یَا کَهْفِی حِینَ تُعْیِینِی الْمَذَاهِبُ وَ یَا مُقِیلِی عَثْرَتِی ،
اى پناه من به وقتى که راه ها مرا خسته کند، و اى درگذرنده لغزش هایم، اگر عیبپوشى تو بر من نبود از رسوایان بودم،
فَلَوْ لَا سَتْرُکَ عَوْرَتِی لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِینَ ،
و اى دستگیر من از سر نصرت و یارى،
وَ یَا مُؤَیِّدِی بِالنَّصْرِ ،
اگر یارى تو نبود از شکستخوردگان بودم،
فَلَوْ لَا نَصْرُکَ إِیَّایَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبِینَ ،
و اى آن که سلاطین در پیشگاهت یوغ خوارى و ذلت بر گردنهایشان نهاده اند،
وَ یَا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوکُ نِیرَ الْمَذَلَّةِ عَلَى أَعْنَاقِهَ ،
و از سطوت حضرتت در خوف و وحشتند،
فَهُمْ مِنْ سَطَوَاتِهِ خَائِفُونَ ،
اى آن که سزاوارى که از تو پروا گیرند،
وَ یَا أَهْلَ التَّقْوَى ،
اى آن که نام هاى نیکو از آن توست،
وَ یَا مَنْ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى ،
از تو خواهش دارم که از من بگذرى،
أَسْأَلُکَ أَنْ تَعْفُوَ عَنِّی ،
و مرا مورد مغفرت قرار دهى،
وَ تَغْفِرَ لِی فَلَسْتُ بَرِیئاً فَأَعْتَذِرَ ،
چون از گناه پاک نیستم تا معذور باشم،
وَ لَا بِذِی قُوَّةٍ فَأَنْتَصِرَ ،
و نیرومند نیستم تا پیروز شوم،
وَ لَا مَفَرَّ لِی فَأَفِرَّ
و گریزگاهى ندارم که بگریزم،
وَ أَسْتَقِیلُکَ عَثَرَاتِی ،
از تو مىخواهم که لغزشم را نادیده بگیرى،
وَ أَتَنَصَّلُ إِلَیْکَ مِنْ ذُنُوبِیَ الَّتِی قَدْ أَوْبَقَتْنِی ،
و از گناهانم که مرا دچار ساخته، و سراپایم را فراگرفته
و سبب هلاکتم شده پوزش مى طلبم،من از گناهانم در حال توبه به جانب تو گریخته ام پس توبهام را بپذیر،
وَ أَحَاطَتْ بِی فَأَهْلَکَتْنِی ،
به تو پناهنده شده ام پس پناهم بده،
مِنْهَا فَرَرْتُ إِلَیْکَ رَبِّ تَائِباً فَتُبْ عَلَیَّ ،
از تو زنهار مىطلبم پس دست از یاریم مکش،
مُتَعَوِّذاً فَأَعِذْنِی ، مُسْتَجِیراً فَلَا تَخْذُلْنِی ،
سائل درگاهت هستم پس محرومم مگردان،
سَائِلًا فَلَا تَحْرِمْنِی مُعْتَصِماً فَلَا تُسْلِمْنِی ،
دست به دامان توام پس رهایم مکن،
دَاعِیاً فَلَا تَرُدَّنِی خَائِباً
دعاکننده ام پس نومیدم مساز
دَعَوْتُکَ یَا رَبِّ مِسْکِیناً ،
خداى من، تو را در حالى که مسکین،
مُسْتَکِیناً ،
مستکین،
مُشْفِقاً ،
ترسنده،
خَائِفاً ،
هراسناک،
وَجِلًا ،
بیمناک،
فَقِیراً ،
فقیر
مُضْطَرّاً إِلَیْکَ
و بیچاره درگاهت هستم خواندم،
أَشْکُو إِلَیْکَ یَا إِلَهِی ضَعْفَ نَفْسِی عَنِ الْمُسَارَعَةِ فِیما وَعَدْتَهُ أَوْلِیَاءَکَ ،
خداوندا، از ضعف نفسم که نمى توانم در آنچه دوستانت را وعده داده اى پیشى گیرم،
وَ الُْمجَانَبَةِ عَمَّا حَذَّرْتَهُ أَعْدَاءَکَ ،
و از آنچه دشمنانت را برحذر داشته اى دورى کنم،
وَ کَثْرَةَ هُمُومِی ،
و از اندوه زیاد،
وَ وَسْوَسَةَ نَفْسِی
و وسوسه هاى نفس خود به حضرتت شکایت آورده ام
إِلَهِی لَمْ تَفْضَحْنِی بِسَرِیرَتِی ،
خداوندا، مرا به نیت سوئم رسوا ننمودى،
وَ لَمْ تُهْلِکْنِی بِجَرِیرَتِی ،
و به گناهم هلاک نساختى،
أَدْعُوکَ فَتُجِیبُنِی وَ إِنْ کُنْتُ بَطِیئاً حِینَ تَدْعُونِی ،
تو را مى خوانم و تو مرا پاسخ مى گویى گرچه هنگامى که تو مرا مى خوانى در پاسخ تو کند هستم،
وَ أَسْأَلُکَ کُلَّمَا شِئْتُ مِنْ حَوَائِجِی ،
و هر حاجتى که دارم از تو مى طلبم،
وَ حَیْثُ مَا کُنْتُ وَضَعْتُ عِنْدَکَ سِرِّی ،
و هر کجا که باشم رازم را پیش تو مى سپارم،
فَلَا أَدْعُو سِوَاک ،
پس غیر تو کسى را نمى خوانم،
وَ لَا أَرْجُو غَیْرَکَ
و به غیر حضرتت به احدى امید ندارم،
لَبَّیْکَ لَبَّیْکَ ،
لبیک، لبیک،
تَسْمَعُ مَنْ شَکَا إِلَیْکَ ،
تو شکایت شاکى به درگاهت را مى شنوى،
وَ تَلْقَى مَنْ تَوَکَّلَ عَلَیْکَ ،
و به کسى که به تو اعتماد کند رومى آورى،
وَ تُخَلِّصُ مَنِ اعْتَصَمَ بِکَ ،
و هر که را به دامان رحمتت در آویزد رهایى مى دهى،
وَ تُفَرِّجُ عَمَّنْ لَاذَ بِکَ
و هر که به تو پناهنده شود غمش را مى زدایى،
إِلَهِی فَلَا تَحْرِمْنِی خَیْرَ الآْخِرَةِ وَ الْأُولَى لِقِلَّةِ شُکْرِی ،
خداوندا پس مرا به خاطر کمى شکرم از خیر دنیا و آخرت محروم مکن،
وَ اغْفِرْ لِی مَا تَعْلَمُ مِنْ ذُنُوبِی
و گناهانى را که از من خبر دارى ببخش،
إِنْ تُعَذِّبْ فَأَنَا الظَّالِمُ الْمُفَرِّطُ الْمُضَیِّعُ الآْثِمُ الْمُقَصِّرُ الْمُضَجِّعُ الْمُغْفِلُ حَظَّ نَفْسِی ،
اگر مرا عذاب کنى من آنم که بر خود ستم روا داشتم و از حد و مرز خود پاى بیرون نهادم و فرمانت را چنانکه باید مواظبت نکردم و از نصیب خویش از جانب تو غفلت ورزیدم،
وَ إِنْ تَغْفِرْ فَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ
و چنانچه مرا مورد آمرزش قرار دهى پس تو مهربان ترین مهربانانى
قطعات
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
کاربر مهمان