- 473
- 1000
- 1000
- 1000
من و تو که هستیم، یک جفت یکتا
مدیحه سرایی سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) با صدای حنیف طاهری، 1396
من و تو که هستیم یک جفت یکتا
دو ابر و دو باران دو رود و دو دریا
من و تو که هستیم یک روح واحد
ولی در دو قالب دو جسم مجزا
من و تو دو گنجیم معلوم و مستور
نهانیم در فرش و از عرش پیدا
دو طرح شگفتیم در دست خالق
دو انگیزه محض در خلق دنیا
دو مضمون بکریم در دفتر حسن
دو مصراع یک بیت یک بیت زیبا
دو شور آفرینیم دو خواب شیرین
دو تا آرزوییم در قلب رؤیا
دو لاله دو عطر بهشتی که گشته
به دامانمان چار غنچه شکوفا
منم آنکه روحش دمیده به آدم
تویی آن که نورش رسیده به حوا
مرا آسمانی ست با نور زهره
مرا سرزمینی ست با نام زهرا
منم زینت آسمان آفرینش
تویی زینت من دنی فتدلی
من آرام جان منا کعبه زمزم
تو آرامشی سدرة المنتهی را
منم ریشه شاخسار نبوت
تویی باعث رشد این سرو رعنا
به شآن من و توست و یطعمون الطعام علی حبه تا اسیرا
من و تو که در شآنمان یعسرون
سحرگاه نازل شد از عرش اعلی
من و تو که آثارمان در دو دنیاست
به حکم الهی عذابا مهینا
من و تو که دنیا برای نگاهی
به ما دارد عمری نگاه تمنا
من و تو دو دریای پاک و زلالیم
که گوهر به دست آوردند از دل ما
دو چشمه دو تا چشم خورشید پرور
دو آیینه در روبروی هم
تو را سنگ های مدینه شکستند
مرا خرد کردست سنگ تماشا
ولی تو اگرچه سراپا شکسته
شکستی غرور خیالی شان را
خودت را به سختی کمی جمع کردی
به پا خواستی و زدی دل به دریا
که هان این منم آینه گرچه خردم
ولی خم به ابرو نمی آورم
تا نگویید مولای زهرا غریب است
که من مثل کوه ایستادم سر پا
قفس جای شیر خدا نیست هرگز
رهایش نمایید حالا و الا
کشم ذوالفقار کلام و به آهی
کنم ریشه نسلتان را در اینجا
تو در پای حرفت چنان مرد ماندی
حمایت نمودی از این مرد تنها
تو را می زدند و به این قوم گفتی
علی هست حق و علی هست مولا
من و تو که هستیم یک جفت یکتا
دو ابر و دو باران دو رود و دو دریا
من و تو که هستیم یک روح واحد
ولی در دو قالب دو جسم مجزا
من و تو دو گنجیم معلوم و مستور
نهانیم در فرش و از عرش پیدا
دو طرح شگفتیم در دست خالق
دو انگیزه محض در خلق دنیا
دو مضمون بکریم در دفتر حسن
دو مصراع یک بیت یک بیت زیبا
دو شور آفرینیم دو خواب شیرین
دو تا آرزوییم در قلب رؤیا
دو لاله دو عطر بهشتی که گشته
به دامانمان چار غنچه شکوفا
منم آنکه روحش دمیده به آدم
تویی آن که نورش رسیده به حوا
مرا آسمانی ست با نور زهره
مرا سرزمینی ست با نام زهرا
منم زینت آسمان آفرینش
تویی زینت من دنی فتدلی
من آرام جان منا کعبه زمزم
تو آرامشی سدرة المنتهی را
منم ریشه شاخسار نبوت
تویی باعث رشد این سرو رعنا
به شآن من و توست و یطعمون الطعام علی حبه تا اسیرا
من و تو که در شآنمان یعسرون
سحرگاه نازل شد از عرش اعلی
من و تو که آثارمان در دو دنیاست
به حکم الهی عذابا مهینا
من و تو که دنیا برای نگاهی
به ما دارد عمری نگاه تمنا
من و تو دو دریای پاک و زلالیم
که گوهر به دست آوردند از دل ما
دو چشمه دو تا چشم خورشید پرور
دو آیینه در روبروی هم
تو را سنگ های مدینه شکستند
مرا خرد کردست سنگ تماشا
ولی تو اگرچه سراپا شکسته
شکستی غرور خیالی شان را
خودت را به سختی کمی جمع کردی
به پا خواستی و زدی دل به دریا
که هان این منم آینه گرچه خردم
ولی خم به ابرو نمی آورم
تا نگویید مولای زهرا غریب است
که من مثل کوه ایستادم سر پا
قفس جای شیر خدا نیست هرگز
رهایش نمایید حالا و الا
کشم ذوالفقار کلام و به آهی
کنم ریشه نسلتان را در اینجا
تو در پای حرفت چنان مرد ماندی
حمایت نمودی از این مرد تنها
تو را می زدند و به این قوم گفتی
علی هست حق و علی هست مولا
تاکنون نظری ثبت نشده است.