شهادت امام جواد (ع) 94 - محمدحسین پویانفر

روضه - به لطف خدای جوادالائمه گدایم ، گدای جوادالائمه غریبم نخوانید یا ایهاالنّاس شدم آشنای جوادالائمه رسیدم به آزادگی تا دلم شد اسیر ولای جوادالائمه از آن صورت گندمین بوی گندم گرفته هوای جوادالائمه رضای خدای امامِ رضا را بِـجو در رضـای جوادالائمه اگر عاشقی هر نفس مثل سایه برو در قفای جواد الائمه تو و جنّت و قصر و حور ، آی زاهد من و خاک پای جوادالائمه مَلَک در لباس کبوتر می آید به ایوانْ طلای جوادالائمه نه تنها فلک ، عرش هم تکیه داده به گلدسته های جوادالائمه شمیم دل انگیز مشهد می آید ز صحن و سرای جوادالائمه در این آخر ماه ذی القعده باید بسوزم برای جوادالائمه مرا بیمه ام می کند تا مُحرّم لباس عزای جوادالائمه زنی بود و ظلم و دَف و پایکوبی عطش بود و نای جوادالائمه در حجره را بسته اند ، آه خانه شده کربلای جوادالائمه بریده بریده ، شکسته شکسته می آید صدای جوادالائمه دم العطش شد دم وا حسینا عوض شد نوای جوادالائمه شبیه حسین ، آه آبش ندادند صدا زد ، بمیرم جوابش ندادند

واحد - ای که شده در غم تو مست و غزل خوان دل من همچو سر گیسوی تو گشته پریشان دل من بی خبرست از دو جهان آنکه شده باخبرت می وزد اندر حرمت بوی حریم پدرت مولا جواد الائمه ای همه پیدا و نهان معنی جودی به جهان زاده ی سلطان تویی و پادشه پادشهان مولا جواد الائمه در غم زهرای بتول غرق غم و زمزمه ای ابن الرضا و پسر غیرتی فاطمه ای غربت تو شد ثمر زندگی مشترکت نان تو را خورده و شکست حرمت نان و نمکت در وسط هلهله ها کی بکند ناله اثر همچو حسین بی کسی و همچو حسن پاره جگر مولا جواد ابن الرضا

مناجات و نغمه - گرفتارم آقا تو را دارم آقا بده تو در راه خدا شب جمعه کرب و بلا شده عاشق این دل صادق دلم امشب پی مراده یه دلم توی کاظمین و یه دلم تو باب الجواده اگه می خوای سعی و صفا رو دم مردن امام رضا رو یا شب جمعه کربلا رو همه اینا دست جواده آتشی افتاده به جونم می بره تشنگی امونم با لب تشنه توی حجره روضه ی جدمو می خونم رو خاک حجره سر می ذارم آخه من محرمی ندارم که بشه بر سر مزارم بعد مرگم فاتحه خونم تو آتیش می سوزم ببین حال و روزم خدا من عزیز فاطمه ام من جواد الائمه ام