شهادت امام جعفر صادق (ع) 97 - محمدحسین پویانفر (آلبوم)

روضه - تشنه زمزمه ام کاش به زمزم برسم میوه کالم و ای کاش که من هم برسم فاطمه چشم به راه است سیاهی بزنم ای اجل صبر نما تا به محرم برسد پس از آن جان مرا هم ببرید حرفی نیست نه فقط باش که یک بار حرم هم برسم دست من نیست گریبان بدرم یا ندرم هر زمان که به سر سوره مریم برسم آه ای راه نجف کرببلا دستم گیر اربعین باز برا سیل دمادم برسم هر قدم می شمرم تک تک تیرک ها را تا که بر موکب عباس معظم برسم اربعین وقت قرار است بگو یا عباس کاش بر سایه آن صاحب پرچم برسم این شهیدان حرم همسفر ما بودند قسمتم نیست چرا پیش رفیقان برسم کم کم ای ناله بیا موقع مقتل خوانی است وای کم مانده به گودال مقرم برسم ای بقیع تربتی از خود به سرم می ریزی کاش ای کاش به این خاک پر از غم برسم *** دوباره تو مدینه باز آتیش به پا شده بازم یه خونه ای اسیر شعله ها شده بازم میون کوچه ها سر و صدا شده طناب و دود و هیزم و نگاه مضطره حکایت چهل نفر کنار اون دره دوباره روضه ی لگد زدن به مادره یه پیرمردو با دل شکسته می برن جلو نگاه دخترای خسته می برن دوباره حیدرو با دست بسته می برن خدایی سخته صحبت کتک زدن باشه آتیش بگیره خونه و تو خونه زن باشه خدایی سخته دشمنت یه بددهن باشه می خونه روضه موقع فرار دخترا خدا رو شکر تو خونتون نسوخته معجرا نخورده تازیانه پیکر کبوترا

واحد - بر هم نزن نماز مرا، بی هوا نزن حالا که می زنی، جلوی آشنا نزن سجاده و عبای مرا می کِشی، بکش اما لگد به تربت کرب و بلا نزن آتش زدی به زندگی ام بس کن و برو دیگر نمک به زخم دل من، بیا نزن (نزنیدم داغدارم طاقت سیلی ندارم ) در خانه بس نبود غرورم شکسته شد؟ حداقل مقابل همسایه ها نزن با تازیانه ات به سر و صورتم بزن حرفی فقط به حضرت خیرالنساء نزن بالای مرکبی و خجالت نمی کشی پیچیده پای من... چه کنم؟! بی حیا نزن موی سپید دارم و شیخ الائمه ام هر طور می زنی بزنم، با عصا نزن وقت گریز من شده "نوحوا علی الحسین" زینب دوید و گفت: غریب مرا نزن ای شمر بس کن و به روی سینه اش نرو با چکمه ات قدم روی عرش خدا نزن با دست و پا زدن گره ای وا نمی شود تشنه لبم... عزیز دلم... دست و پا نزن

واحد - من با تو آرومم آخه عشقت بسته ست به جونم هستی تو دلدارم کیو تو دنیا غیر از تو دارم قربون نگات می میرم برات فکر و ذکرمه آقا کرب و بلات تو صحن طلات پیش قتلگات شب جمعه مادر روضه خونه برات من لی غیرک من لی غیرک ابی عبدالله سالار زینب رؤیامه حرم دنیامه حرم به خدا که خواب شبهامه حرم التماس این اشکامه حرم عکس توی قابه چشمامه حرم من لی غیرک من لی غیرک ابی عبدالله سالار زینب

واحد - تو طبیب دل بیمار منی سید و سروز و سالار منی ابوفاضل مدد ابوفاضل مدد تن من شعله ور از آتش عشق تو صفای تن تب دار منی ابوفاضل مدد ابوفاضل مدد *** مادرم گفته غلامت باشم خادم درگه مام ات باشم گفت در بستر اندوه پدر که فدایی قیامت باشم حال کاندر حرمت یاری نیست از چه هنگام وفاداری نیست کودکان از عطش افروخته اند چشم امید به من دوخته اند بس که گفتند عمو تشنه لبیم به خدا قلب مرا سوختته اند