ولادت حضرت علی اکبر (ع)، محمدرضا طاهری، مجید بنی فاطمه و حسین سازور

فلک یک آسمان خورشید و ماه و اختر آورده ملک ساغر به بزم عاشقان از کوثر آورده به مکّه آمنه بار دگر پیغمبر آورده و یا بنت اسد از جوف کعبه حیدر آورده و یا امّ البنین ماه محمّد منظر آورده عروس فاطمه لیلا، علی اکبر آورده جمال بی مثال حیّ سرمدزاده ای لیلا خدا را بهترین عبد مؤیّدزاده ای لیلا پسر زادی و یا روح مجرّد زاده ای لیلا به خُلق و خوی و منطق هر سه احمد زاده ای لیلا محمّد را محمّد را محمّد زاده ای لیلا قیامت قامتی زادی که با خود محشر آورده الا ای رهروان حقّ چراغ راه پیدا شد جوانان جهان را رهبری آگاه پیدا شد بشارت اهل دل را ملک دل را شاه پیدا شد به روی شانه ی شمس ولایت ماه پیدا شد ولیّ الله، فرزند ولیّ الله پیدا شد زهی مامی که فرزند ولایت گستر آورده جمال بی مثال حضرت ربّ جلیل است این حسین و حیدر و زهرا و احمد را سلیل است این رخش جّنت، لبش کوثر، دهانش سلسبیل است این کلیم است این، مسیح است این، ذبیح است این، خلیل است این ز آل الله در دشت بلا اوّل قتیل است این برای هدیه در راه خدا دست و سر آورده سلام انبیا بر غیرت و اخلاص و ایمانش درود جان و تن تا صبح محشر بر تن و جانش چه قابل جان من همه عالم به قربانش حسین بن علی بگرفته و بوسد چو قرآنش سزد تفسیر گردد سوره ی "والشّمس" در شانش مگو کز مهر گردون هم رخی زیباتر آورده

رخش جنّت، قدش طوبی، دلش کعبه، لبش زمزم پیامش روح قرآن و کلامش آیت محکم به تار طرّه اش بسته حیات عالم و آدم نه تنها بیت ثارالله جهان از او شده خرّم ملائک در سما بگرفته اند این ذکر را با هم که لیلا بر حسین بن علی پیغمبر آورده سلام الله بر لیلا و این پاکیزه فرزندش به بازوی ولی الّلهی و وجه خداوندش ملائک دستبوس و انس و جان تا حشر پابندش شرافت آستانبوس و شهادت آبرومندش حسین و مجتبی و زینب و عبّاس بوسندش سپهر حُسن را این پاک مادر محور آورده نبّوت بر جمال کبریایی منظرش نازد امامت بر دم گرم شهادت پرورش نازد بزرگی سر فرود آورده بر خاک درش نازد شفاعت بر کرامت های روز محشرش نازد شهادت بر همه گل زخم های پیکرش نازد شجاعت بر دو بازویش سلام از حیدر آورده سلام ای آفتاب سرخ عاشورا علی اکبر درود ای آرزوی یوسف زهرا علی اکبر گل باغ جنان در دامن صحرا علی اکبر تویی در بزم جان ماه جهان آرا علی اکبر کرامت کن برات کربلا ما را علی اکبر که داغ کربلایت ناله از دل ها برآورده

ای نور ای ترانه ی عشق ای شور ای بهانه ی عشق زمستونم بهاری شد کار دل خرابم باز بی قراری شد هوای من هوای یاره آقا می دونی گدات خیلی دوسِت داره پرپر می زنم واسه حرم من در می زنم پشت درم باز کن درو من منتظرم آقای کَرَم ای نور ای ترانه ی عشق ای شور ای بهانه ی عشق شب عشقه، دلم امشب به قنداقه شهزاده گرفتاره یه سرداره، یه دلداره، این آقازاده شاگرد علمداره دیدن همه دلبر اومده دیدن که پیمبر اومده انگار که دوباره رو زمین حیدر اومده ای ماه، ای تو ولی الله ای جان، ای گل پسر شاه ای نور، ای ترانه ی عشق ای شور، ای بهانه ی عشق نفس اومد، صفا اومد ببین که حیدر کرب و بلا اومد قرار دل، بهار دل ببین که اومده دار و ندار دل ای دل بگو باز رفتی کجا رفتی تو به دیدار خدا کاشکی بری تا کرب و بلا تا پایین پا ای عشق، ای ساقی حیدر دلبر، آقا علی اکبر ای نور، ای ترانه ی عشق ای شور، ای بهانه ی عشق

به گریبانِ ما نگاه بکن جامه از شوق می دریم همه به پدر مادرِ تو مدیونیم رعیت هستیم، نوکریم همه کُنهِ الله اکبرید شما ما گدایان اکبریم همه بردن نام تو طَرَب دارد گر نمیرد کسی عجب دارد سَلَّم الله لطف دستانت کَثَّر الله لقمه ی نانت عَوَضم کرده گوشه ى چشمت طَیِّب الله بر دو چشمانت من و غیر از شما مَعاذَ الله قَدَّسَ الله سوز عشقِ سوزانت هرچه می خواستم دو چندان داد نَوَّرَ الله بِیت احسانت بَس که مَمسوسِ ذات، جلوه شدی قُل هو الله شد غزل خوانت حضرت مرتبط بذاتُ الله اَشهد اَنّک صِراطُ الله "وَ فَدَیناه" جُرعه نوشِ لبت "و اِذا الشّمس" می دهد قَسَمَت ما به "إِنَّ اصطَفی" گرفتاریم مصطفی هم به اَبروانِ خَمَت بی جهت نیست جلوه یِ حَسَنیت مجتبایی ست سفره ى کَرَمت "ما عَرَفناکَ حَقَّ مَعرِفَتِک" هر چه گوییم باز هست کَمت خوش اذان حسین، واله شد مأذنه زیر سایه ی علمت اى وَرا از سخن علی اکبر همه ى پنج تن علی اکبر در نگاهت شراب ریخته اند جَذبه ی مستجاب ریخته اند دورِ میخانه ى لَبت چِقَدَر مستِ خانه خراب ریخته اند خون ما را به پای خوب کسی بی سوال و جواب ریخته اند زیر سجّاده ى نمازِ شبِ تو زِبَرجد ناب ریخته اند کیست غیر تو این همه حیدر در رَگت بوتراب ریخته اند ای جلالت تمام قد زهرا خنده های تو مى شود زهرا نَفحِه ی نابِ نوبهارى تو ما کویریم تا بِبارى تو یک بنى هاشمند در طلبت کُشته مُرده زیاد دارى تو اسدُ الله زاده اى حتماً یِکّه تازى، تکسوارى تو ابرویت، گیسویت، لبت، چشمت صاحب چند ذوالفقاری تو

ابرویت، گیسویت، لبت، چشمت صاحب چند ذوالفقاری تو "اَوَلَسنا عَلَی الحَقَ" ات می گفت صاحب منبر قصاری تو نوکرىِ تو شد نشانىِ ما اى به قربانِ تو جوانى ما از لبت آبشار، بوسه گرفت پدرى بی قرار، بوسه گرفت عمه ات با نواىِ لالایی از تو در گاهواره بوسه گرفت عطشِ کامِ تو بهانه شد و لبت از کامِ یار بوسه گرفت دیدی آخر که تو نظر خوردی از تنت نیزه دار بوسه گرفت عرباً عربا شدن بدین معناست نیزه اش چند بار بوسه گرفت دست و پایى زدی دلی خون شد عمه از خیمه گاه بیرون شد مرغِ بِسمِل بدونِ پر سخت است گریه ى دیدگانِ تر سخت است دیدن دست و پا زدن هایت وسط این همه نظر سخت است دیدنِ شاه بر روى زانو به تو سوگند، بیشتر سخت است بین این خنده ها و هلهله ها ولدی گفتنِ پدر سخت است پیش چشمِ پدر به روی زمین تنِ پاشیده ى پسر سخت است از بنی هاشم او عبا می خواست پیرمردی غمین، عصا می خواست

پسری ماه اومد دلبر و دلخواه اومد خیلی اربابمون دل شاده شبیه مصطفی، حیدر کرب و بلا دلا امشب ز غم آزاده بارون می باره از ابرای میون آسمون مردم چهره شو به هم دیگه دارن میدن نشون روز جشن میلاد تو ثبت به نام جوون تو مرادی و ما مریداتیم آقا ما اسیر یه گوشه نگاتیم آقا ما جوونا با هم خاک پاتیم آقا یا علی اکبر، یا علی اکبر

آسمان باز پر قمر شده است شب اندوهمان سحر شده است به همه سائلان نظر شده است چون که اربابمان پدر شده است آمد از راه قرص ماه حسین دومین حیدر سپاه حسین خلق و خویَش پیمبرى دیگر على اکبر نه، حیدرى دیگر پهلوان دلاورى دیگر تو بگو شیر لشگرى دیگر هست پیغمبرى سراپایش به عمو رفته قد و بالایش چهره اش ماه آسمان حرم سایه اش قوت زنان حرم حنجرش گرمى اذان حرم چشم بد دور از جوان حرم مثل عباس سایه ی سرهاست سرپناه تمام خواهرهاست آمد از هر نظر على باشد از همه بیشتر على باشد باز هم یک نفر على باشد چقدر این پسر على باشد مثل حیدر قوی ست او عزمش چند بیتى بگویم از رزمش بین گرد و غبار مى آید روى مَرکَب سوار مى آید پسر ذوالفقار مى آید حیدر روزگار مى آید عشق مى ریزد از سر و رویش ذوالفقار است تیغ ابرویش پاش تا در رکاب مى افتد دشت در پیچ و تاب مى افتد سر ز تن بى حساب مى افتد به تلاطم عقاب مى افتد بهت در چشمهاى این دشت است بس که در حال رفت و برگشت است خوب فهمیده رزم فن دارد هنر جنگ تن به تن دارد فن از رو به رو زدن دارد این شگرد از عمو حسن دارد آى لشگر ببین جوان است این پسر شیر نهروان است این

خشم او تیغ و نیزه و تیر است هر نگاهش دو قبضه شمشیر است چقدر رزم او نفس گیر است نوه ی شیر غالبا شیر است تیغ مى زد همین که از چپ و راست از حرم بانگ "یا على" برخاست رزم با این جوان گره خورده حنجرش با اذان گره خورده در دهان ها زبان گره خورده ابرویش آنچنان گره خورده که همه یاد حیدر افتادند یاد آن روز خیبر افتادند رعد و برق است یا که طوفان است که دقیقا میان میدان است یا جوان حرم رجزخوان است روى لب هاى عمه ها جان است شور و غوغاست در دلش هر چند دارد ارباب مى زند لبخند مى رود دشت را به هم بزند وسط معرکه عَلَم بزند خواست تا حرف مى روم بزند دید باید کمى قدم بزند پیش چشم پدر جوان مى رفت داشت از جسم شاه جان مى رفت رفت در نیزه زارها افتاد بین گرد و غبارها افتاد زیر پاى سوارها افتاد وسط نیزه دارها افتاد پاى نیزه به پیکرش وا شد به زمین خورد عربا عربا شد

ای هستی کوثر، ای وارث حیدر جانم گل لیلا، جانم علی اکبر رو دستای زینبی علی علی به به به چه هیبتی علی علی تو مثل پیمبری علی علی به به به چه صولتی علی علی سرو رشید و امید شاه، ماشاءالله رسیده یه قرص کامل ماه، ماشاءالله جانم علی اکبر، جانم علی اکبر ای دلبر بابا، ای دلبر لیلا ای ماه عشیره، جانم به تو آقا ای روح ابوتراب علی علی ای دلبند فاطمه علی علی وقت معرکه فقط نگاه تو میشه حُسن خاتمه علی علی خرابم کن از این سبوی ناب، جان ارباب گداهای میخونه رو دریاب، جان ارباب سرو رشید و امید شاه، ماشاءالله رسیده یه قرص کامل ماه، ماشاءالله جانم علی اکبر، جانم علی اکبر ای ساکن هر دل، حلّال مسائل شاگرد دلیر رزم ابوفاضل حاضر کن نقابتو علی علی وقتی حمله می بری علی علی تو شیر دلاوری علی علی تو سردار لشگری علی علی یوسف از عشق تو افتاده در چاه، ماشاءالله تو نخلی و دست همه کوتاه، ماشاءالله سرو رشید و امید شاه، ماشاءالله رسیده یه قرص کامل ماه، ماشاءالله جانم علی اکبر، جانم علی اکبر

ای سحر اربابم، ای جگر اربابم ای که با تو از دنیا دل می بَره اربابم دل دل دل، دل دیوونه اربابه شب شب شب، شب مستیمونه میلاد دردونه ی اربابه من و دل و من و دلبر من و علی اکبر من و می و من و ساغر من و علی اکبر من و علی، من و اکبر، من و علی اکبر یا علی اکبر، یا علی اکبر جونمون بسته به جون ارباب مهمونیم امشب مهون ارباب زندگی و عمر و جوونیمون قربون قربون قربون جوون ارباب علی اکبر شب تولدت حیرونم علی اکبر شب تولدت مجنونم علی اکبر نماز عشقمو این شبها پایین پای ضریح ارباب می خونم ماه علی علی، دلخواه علی علی همراه علی علی، پسر پادشاه علی علی علی اکبر علی علی اکبر علی علی همه مجنونن و لیلایی تو مُهر برات کربلایی تو اگه بابات ارباب عالمه ارباب ارباب ارباب ما جوونایی تو علی اکبر همه قطره و تو دریایی علی اکبر نوه ی ارشد مولایی علی اکبر مثل عموت حسن میگن که تو مدینه سفره دار گداهایی ماه علی علی، دلخواه علی علی همراه علی علی، پسر پادشاه علی علی علی اکبر علی علی اکبر علی علی ای شعف اربابم، ای صدف اربابم ای که کنارت انگار تو نجف اربابم دل توی دام علی افتاده تو دلبر هستی و ما دلداده قربون صدا اذونت میرن ولله صد تا "موذن زاده" نما نمای پیمبر، صدا صدای علی نشسته جای پیمبر، نشسته جای علی قسم به جان حسین و قسم به جان حسن که ایستاده بمیرم فقط برای علی یا علی اکبر، یا علی اکبر ای صنم اربابم، ای قسم اربابم جز تو ندارم سوگند تو حرم اربابم من من من، من برا تو می میرم امشب از دستای لیلا خاتون من اذن کربلامو می گیرم هوا هوای زیارت، هوا هوای حسین من و روزای زیارت، من و شبای حسین بالای سر که به جای خودش ببر ما رو شب تولد اکبر پایین پای حسین یا علی مولا، یا علی مولا

باده ی ناب می طلبم، جام شراب می طلبم جام شراب را فقط از ابوتراب می طلبم رویت رویت رویت جلوه نماست یا علی کویَت کویَت کویَت قبله نماست یا علی خیبرشکن یا علی، مولای من یا علی اسدالله الغالب ابالحسن یا علی مولا مولا یا علی، مولا مولا یا علی مولای قنبر، میزان داور به روز محشر مولانا حیدر ساقی کوثر، نفس پیمبر مولانا حیدر علی کی غیر از تو مولا بابای ساداته پدر سادات علی علی یا اسدالله روح عبادات علی علی یا اسدالله علی کعبه هم از سینه چاکای درگاته قبله ی حاجات علی علی یا اسدالله روح عبادات علی علی یا اسدالله

زمین و آسمون به حکمت می کنه تمکین مگه می ذاری به امام رضا بشه توهین می خورن از دستای تو یه سیلی سنگین مشهده مثل کربلا پر از بر و بیا می گیم جوادش رو علی اکبر رضا کبوتر رضوی ام، حسینی و علوی ام فدای تو و ابوی ام یا ابن ارباب سلام علیک جوونیمو پای تو می ذارم علی اکبر موذن کرب و بلا یارم علی اکبر می دونی که خیلی دوسِت دارم علی اکبر سایه ی روی سرمی، دل و دلبرمی فرمانده ی همه مدافعان حرمی کبوتر رضوی ام، حسینی و علوی ام فدای تو و ابوی ام یا ابن ارباب سلام علیک