وفات حضرت زینب (س) 96 - محمدحسین پویانفر

روضه

روضه - چرا رفتی مرا با خود نبردی ببین بعد از تو تنها ماندم ای دوست عزیز بی گناهم کی میایی پناه بی پناهم کی میایی به در مانده هنوز ای یار چشمم رفیق نیمه راهم کی میایی ببین از داغ تو در هم شکستم شکستم که چنین از پا نشستم شکسته دشمنت از بس دلم را چنان گشتم که نشناسی که هستم به یادت در نوای آب آبم چنان تو زیر تیغ آفتابم تو راحت خفته ای در خانه ی قبر ولی من از غمت خانه خرابم لباس تو در آغوشم برادر صدایت مانده در گوشم برادر تو ماندی بی کفن بر خاک صحرا چگونه من کفن پوشم برادر ببین در دیده سوی دیدنم نیست توان دادن جان در تنم نیست چنان آبم نموده آتش تو گمانم جسم در پیراهنم نیست منو کابوس شمشیر و تن تو تماشای به غارت بردن تو تو را سر نیزه ها بردند اما برای من فقط پیراهن تو سراسر نیزه می بینم به خوابم سر و سر نیزه می بینم به خوابم همین که پلک بر هم می گذارم تو را بر نیزه می بینم برادر دلم هر روز سوی نیزه می رفت که خونت در گلوی نیزه می رفت چه می شد مثل سرهای شهیدان سر من هم به روی نیزه می رفت

واحد - اگر کشتن چرا آبت ندادند چرا زان در نایابت ندادند اگر کشتن چرا خاکت نکردند کفن بر جسم صد چاک نکردند همه از خیمه ها بیرون دویدند ولی سالار زینب را ندیدند برادر جان سلیمان زمانی چرا انگشت و انگشتر نداری

شعر خوانی - خوبان روزگار مسلمان زینبند دیوانه حسین و پریشان زینبند آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند حتما کنیز و پیر غلامان زینبند