فاطمیه اول 96، شب سوم، محمود کریمی و ابراهیم رحیمی

تا کجا سامان نیابیم و پریشانی کشیم تابه کی رنجروری شب های طولانی کشیم نوبت ما می شود آیا به ما هم سر زنی رد شد از اینجا که بر راه تو پیشانی کشیم ما نفهمیدیم کی ما را صدا زد فاطمه علت این لطف را با چشم بارانی کشیم شرط یاری تو را فهمیده ام قبل از خودت باید اول بار این یار خراسانی کشیم می شود در وقت جان دادن رضا را دید و مرد دست از غیرش اگر چون مرد سلمانی کشیم دست ما را رو نکردی، دست رد کار تو نیست دستگیری کن که دست از هر چیه میدانیم کشیم ما نمردیم و شنیدیم از غمت زخم این شرمندگی داغ گران جانی کشیم مادرت غش کرد وقتی روضه ی تو شام شد باید امشب داد زد تا درد ویرانی کشیم تازه می فهمم اگر طفل یتیمی گم شود میشود صد خار را از بین دامانی کشیم یا صاحب الزمان (عج)

چشم به رام ولی تو همش با نیزه داری به منم نگاه کن اگه هوامو داری بیا تا بگم به عمه عمه دعام گرفته حرفامون زیادن بابا ولی صدام گرفته دیگه نایی نمونده کوچه ها شلوغن شلوغن هوامو داشته باش بابا زنجیرام نمیان که گیرم برو ولی یواش بابا از ما که گذشته بابا تو از روی نیزه ها نیوفت دست و پای بسته شکسته تو زیر دست و پا نیوفت بابا بابا بابا بابا بابا بابا بابا کن صدام که تو شام دیگه صدام نپیچه کن دعام که زنجیر به دست و پام نپیچه میکشه طنابو تا برام گلو نمونه نیزشو تکون داد رو نی عمو نمونه نیزه رو رها کرد عمو جون با نیزه میخوره زمین چشامو میبندم نبینم تا نیزه میخوره زمین کاش عموم میود کنارم که نزدیک حرم نشن کاش عموم میومد کنارم دیگه مزاحمم نشن بابا بابا بابا بابا بابا بابا کن دعا باباجون تو کوچه کم نیارم رو زمین نیوفتم رو خارا پا نزارم کاش میشد که واسی یه کم نفس بگیرم تو گل سرم رو ازینا پس بگیرم سخت که ببینم کنیزا منو نشون هم میدن سخت ترین اما ببینی که بچه ها بلند میخندیدن دخترا سر راه به خنده گوشوارمو نشون میدن پیش من که دستام تو بنده النگوهامو نشون میدن تو حراجی دیدم تو بازار دوباره گهوارمونو پشت عمه موندم نبیبنن لباسای پارمونو باز این غروب گریه من را بلند کرد این آه آه تشت طلا را بلند کرد این خون تازه رنگ حنای مرا که برد عمه گریست تا کف پا را بلند کرد رفتار سعد فقط این دو کار بود یا پشت دست یا که صدارا بلند کرد در خواب ناز بودم و من را صدا نزد در بین خواب بودم و پا را بلند کرد گفتم به بلبلی که دوای فراغ چیست؟ از شاخه گل فتاد به خاک و تپید و مرد

از مزار تو تا صحن نجف در ارض و سما بین الحرمین ام الحسنین، ام الحسنین، معنای دعا، اصل انما، ناموس خدا، نور مشرقین ام الحسنین، ام الحسنین ای بانوی علی، یا بضعه النبی ای شمس عالمین، ای رهبر حسین یا ام الحسنین، یا ام الحسنین ای روح نجف، ای روح بقیع روح مشهدی، روح سامرا، روح کربلا، روح کاظمین ام الحسنین، ام الحسنین اسم اعظمت همراه اذان در گوش من است تا شهادتین ای قائل قل، ای جان رُسل جان عقل کل، ثقل الثقلین ام الحسنین، ام الحسنین، مادر حسین

میدونستم خیلی دوستم داره رقیشو تنها نمیزاره کمک کن تا پاک کنم روشو با گوشه ی این چادر پاره دیدی اومد مسافر من شبونه برگشت به خاطر من میریم خونه با هم شبونه ویرونه امشب معراجمونه عمه بیا گمشده پیدا شده واویلا واویلا کنجه خرابه شبه یلدا شده واویلا واویلا پای نیزه زخماشو میشمردم با هر کدوم از غصه میمردم خدا کنه یادم نره امشب بهش بگم چند بار زمین خوردم روی نیزه چشماشو وا کرد زمین که خوردم منو نگاه کرد روی نیزه اشکاشو دیدم تا رفتم از حال، منو صدا کرد عمه شده غصه فراموش من واویلا واویلا گم شده ام آمده آغوش من واویلا واویلا دیده و دل محو تماشا شده واویلا واویلا عمه بیا گمشده پیدا شده واویلا واویلا دیدی اومد مسافر من شبونه برگشت به خاطر من میریم خونه با هم شبونه ویرونه امشب معراجمونه بی قراریم تقصیر این شهره روز وشب هاش تلخه مثل زهره میرم امشب تا یادتون باشه رقیه با این شامیا قهره از زخم این چشم انتظاری پری نمونده برا قناری مردم از بس طعنه شنیدم از بس که گفتن بابا نداره عمه به همراه پدر میروم واویلا واویلا با پدرم من به سفر میروم واویلا واویلا کلبه منیرم از رُخ بابا شده واویلا واویلا عمه بیا گمشده پیدا شده واویلا واویلا

فان حزب الله هم الغالبون خدا با منه، این راه روشنه فاطمه معلمه انقلابی بودن ما تا حضرت زهرا رو داریم به زندگی امیدواریم امیدواریم، امیدواریم وعده ی خدا حقه امید عاشقا حقه توسل به بانویه علی مرتضی حقه فان حزب الله هم الغلبون به نام شهید دلها پُر امید تا روزی که این پرچم به دست مهدی رسید ما تا سایه ی مولا رو داریم به زندگی امیدواریم ما تا حضرت زهرا رو داریم به زندگی امیدواریم امیدواریم، امیدواریم چشم دشمنا کوره مسیر ما همش نوره هنوزم علم دسته فداییای پر شوره فان حزب الله هم الغالبون

یابن فاطمه بیا نگار ما شنا شب غمم سحر نما مرا به نوکری خود شها تو مفتخر نما ای گل ولا حسین معدن سخا حسین می کشی مرا حسین امیر مومنین یا شاه مردان دل ناشاد ما را شاد گردان بیا بریم کربلا با چشم گریون وا فریادا ز عشق وا فریادا چشمم به یکی طرفه نگاه افتادا گر داد دل شکسته دادا دادا ور نه من و عشق هر چه بادا بادا یوسف مصر بقا، در همه عالم تویی در طلبت مرد و زن، آمده با درهم اند هر که غمت را خرید، عشرت عالم فروخت سوختگان غمت، با غم دل خرم اند در زلف چون کمندش ای دل مپیچ که آنجا سرها بریده بینی بین جرم و بی جنایت

ذکر یا ابا عبدالله زان تشنگان هنوز به عیوق می رسند فریاد العطش ز بیابان کربلا بودند دیو و دد همه سیراب و می مکند خاتم ز قحط آب سلیمان کربلا از آب هم مضایقه کردند کوفیان خوش داشتند حرت مهمان کربلا مادر آب کجایی، پسرت آب نخورد؟ پدر خاک کجایی، پسرت خاک نشد؟

لبهای ما خشکه، چشمای ما خیسه مادرت اسم ما رو واسه کربلات می نویسه انت الغنی و انا فقیر جونت مادرت دستمو بگیر منم آرزومه ببوسم خاک پاتو منم آرزومه ببینم کربلا تو بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود هر که غمت را خرید عشرت عالم فروخت با خبران غمت، بی خبر از عالمند

بزار بگم با زبون ساده همین حسین حسینم از سرم زیاده خدا اجازشو به هر کسی نداده بزار بگم با زبون ساده همین حسین حسینم از سرم زیاده زهرا اجازشو به هر کسی نداده به عشق تو گرفتارم به لطف تو بدهکارم نمی خوام از کسی چیزی تا وقتی که تو رو دارم آسمان تکیه به دستان تو دارد ابوالفضل