فاطمیه اول 95، شب پنجم، حاج منصور ارضی

رو به گردانی ز ما دنیا جهنم می شود روزی ما روز و شب اندوه و ماتم می شود پلک هایت باز کن درهای رحمت را نبند بی نگاه تو دل ما خانه ی غم می شود عاقبت هر کس دلش را شستشو داد از گناه در حریم آیه ی تطهیر مَحرم می شود در سر و رویم شده پیدا دگر موی سپید فرصت دیدار دارد روز و شب کم می شود چون خم گیسوی تو ای لیلی صحرا نشین قامت چشم انتظاران شما خم می شود با تکان ابروانت زود می ریزد به هم نبض عالم با نگاه تو منظم می شود یا ولی الله راضی می شوی از دست من؟ با رضای تو رضای حق فراهم می شود هر که زهرا مادرت را الگوی راهش کند وقت لبخند تو مشمول دعا هم می شود خاک پای مادر تو سرمه ی چشمان ما دست بوس او رسول الله خاتم می شود شک ندارم که حسین هم با دعای مادرش صاحب کرب و بلا و ارباب عالم می شود گریه ی ما باعث تسکین قلب فاطمه است این حسین جان ها به زخم سینه مرهم می شود فاطمیه، کربلا شب های جمعه دیدنی ست مادرت صاحب عزای ذبح اعظم می شود

گوشه ی چادر تو، تا که به در می گیرد مرتضی پشت سرت دست به سر می گیرد تو فقط فضه بیا فاطمه را زود ببر چون که دارد دم در معرکه در می گیرد از همان روز که برگشتی از آن کوچه حسن زانویش را چه غریبانه به بر می گیرد دخترت گفت در این که نامحرم نیست پس چرا مادرمان رخ ز پدر می گیرد فاطمه دخترمان حال تو را می داند چند روزیست تو را زیر نظر می گیرد زودتر خوب شوی، فاطمه جان آخه زن همسایه سه ماه است خبر می گیرد

آبرومندترین واژه ی خلقت زهراست وحدت محض در این عالم کثرت زهراست فطرت اناس الیها که خدا فرموده است طبق تأویل ادب باطن فطرت زهراست دوش روح القدوس از عرش ندا سرمیداد بشنوید عالمیان خالق عصمت زهراست چون ندیدن حقیقت ره افسانه زدن حرف حافظ همه این است حقیقت زهراست بانویی که از سر اجلال قیامت بکند با عبور از دل صحرای قیامت زهراست نقشه ی شوم سقیفه نشود اجرایی تا علمدار شهنشاه ولایت زهراست حرکتی کرد و چهل نفر به زمین افتادن تا مشخص بشود منشاء قدرت زهراست آنکه مثل علی از جمله ی کفار قریش کرده در هر نفس اعلان برائت زهراست انکه با کوتاهی عمر به دنیا دیده است قدر عمر همه ی خلق مصیبت زهراست قدر و قبرش شده مخفی به نظر می آید مترادف شده با واژه ی غربت زهراست آنکه در پاسخ هر ناله ی یا زهرایی میکِشد بر سر ما دست محبت زهراست