فاطمیه اول 95- شب سوم - منصور ارضی، حسین قربانچه و علی قریشی

من از خاک پای تو سر بر ندارم مگر لحظه ای که دگر سر ندارم مگیر از سرم سایه ی چادرت را پناهی از این خیمه بهتر ندارم بگیر از سر لطف جان مرا هم ببخشا اگر جان دیگر ندارم بخوانم به فرزندیت که امیدی به غیر از دعاهای مادر ندارم با تو محشر به پا میکنیم در قیامت چنان که هراسی ز محشر ندارم به داغ تو خون گریه کردم هنوزم خبر از دل خون حیدر ندارم سرودم ز داغ تو چاره ای جز نوشتن ز دیوار و از در ندارم شنیدم که دست تو از کار افتاد اگر چه درست است باور ندارم طوفان درد گرچه از پیکرم گذشت یک آه کی شنیدی از این حنجرم گذشته از غصه گُر گرفتم بگذار تا بسوزم هر چند سوختن از خاکسترم گذشته چون قطره های اشکم هر قطره قطره خونم از سینه ام چکیده، از بسترم گذشته نزدیک به دو ماه است او را بغل نکردم چه روزهای سختی بر دخترم گذشته

ناله نزن، آه نکش، از غم تو غمگینم گریه ی جانسوز نکن، ای همه ی تسکینم خانه ی من بی تو شود غمخانه همره خود مرا ببر ریحانه فاطمه یا فاطمه یا فاطمه ندیده بودم به تنت جامه ی گلدار را بگو که آخر چه کنم رخنه ی مسمار را خلیله ام به آتش نار افتاد به کوچه ها بازویش از کار افتاد فاطمه یا فاطمه یا فاطمه پیش زن و بچه ی من دست مرا می بندند با لگد و شعله در خانه ی من را کندند صورت تو بگو چرا شد کبود فاطمه جان مگر علی مرده بود فاطمه یا فاطمه یا فاطمه

بانی خلقت عالم زهرا ناجی حضرت آدم زهرا الگوی عصمت مریم زهرا باعث بهجت خاتم زهرا نفس گرم مسیحا داری ید بیضایی موسی داری لقب اّم ابیها داری به خدا در دل ما جا داری چه به روز سر تو آوردند؟ از چه رو خون به دل تو کردند؟ پهلویت را پس در آزردند غنچه ی یاس تو را پژمردند شاعر : محمد فردوسی