فاطمیه اول 96- روز آخر - حاج منصور ارضی

تقدیر ما هجر است دوری می کشد ما را ‎ باید صدا زد لحظه‎ی مردن مسیحا را چشمان ما خیره به دست مردم دنیا خرج همه جز یار کردیم این تمنا را آقا سرش خلوت شد و ما بی‎خیال اصلا یکبار دنبالش نمی‎گردیم صحرا را مجنون کجا و ما کجا؟ ما نیستیم عاشق وقتی که گم کردیم ده‎ها قرن لیلا را خود خواسته بیمار بیماریم پر دردیم از غیر می‎گیریم جای او مداوا را روزی به پایان می‎رسد چشم انتظاری‎ها حل می‎کند با پرچم سرخش معما را درکربلا و در نجف، در طوس و سامرا رفتیم از شوقش تمام این حرم‎ها را یک بستر بی‎بستری، یک چادر خاکی هر ثانیه دوری زهرا کشت مولا را

دفن شد زهرا شبانه مرتضی آمد به خانه زینبش در این بهانه کی پدر کو مادر ما مادر غم پرور ما زیر گل خوابیده مادر رنج و محنت دید مادر

عباس اگر در ظهر عاشورا نمی افتاد سنگی به سوی زینب کبری نمی افتاد بودن اگر دورش جوانان بنی هاشم در راه کوفه دختر زهرا نمی افتاد هجده نفر تا سایه روی سرش بودند روی زمین هم سایه اش حتی نمی افتاد تو دختر شیر خدا در شام جنگیدند ای کاش بین گرگها تنها نمی افتاد ای کاش زینب تا ابد پیش خدا می ماند ای کاش راهش سمت این دنیا نمی افتاد داغ حسین او را چنین از پا در آورده زینب وگرنه هیچ وقت از پا نمی افتاد