4 ربیع الثانی میلاد عبدالعظیم حسنی، حاج منصور ارضی

نذر دیدار رخت را کی ادا خواهم کرد همه را غیرِ تو یک روز، رها خواهم کرد زیر بال و پر تو بودن من بندگی است رو به تو گر بکنم رو به خدا خواهم کرد تو اگر یک سحر از کوچه ما رد بشوی یک قدمگاه در این کوچه بنا خواهم کرد مادرم دست مرا داد به دستت آقا مادرم تا همه ی عمر دعا خواهم کرد هر قَدَر هم که محلم ندهی آقا جان دم به دم اسم تو را باز صدا خواهم کرد دیر یا زود مهم نیست ولی آخرِ سر من خودم را بغل امن تو جا خواهم کرد هر چه سرمایه بدستم برسد شکی نیست نذر یک شب سفر کرب و بلا خواهم کرد جان اگر بر لب من هم برسد آرامم پنج تن را به دم مرگ صدا خواهم کرد

ای آنکه زیباتر ز پرواز نسیمی باخاکِ زیرِ پای خود هستی صمیمی مثل حسن تفسیر ذکر یا کریمی مشهور در عالم به شاهْ عبدالعظیمی بوی حسن می آید از صحن و سرایت تعظیم دارد سبزیِ گلدسته هایت با چشم هایِ خود گره وا می کنی تو می آیی و در عشق، غوغا می کنی تو با مَقْدَمَتْ این چشمه، دریا می کنی تو ری را حسینیة زهرا می کنی تو ما تا قیامت خاک بوسِ این حریمیم مدیونِ احسانِ تو آقایِ کریمیم عبدالعظیمی عاشقِ پروردگاری بر آستانِ قربِ حق سر می گذاری این جمله بس باشد ز اوصافِ تو آری تو مُهرِ تأیید از امامِ خویش داری از بس که زیبا عهد، با دلدار بستی الحق زیارانِ امامِ هادی هستی ما را تو از دستان غم آزاد کردی از خاک نفرین گشتة ما یاد کردی در خاک ری کرب و بلا ایجاد کردی سرزمین را تو حسین آباد کردی بی شک تو را زهرا فرستاده به ایران مدیون تو هستیم و آقای خراسان خیلی در این وادی کنارت گریه کردیم با نوکران بی قرارت گریه کردیم هر مسلمیه در جوارت گریه کردیم سینه زنان دُوْرِ مزارت گریه کردیم شاید تسلایِ دل مادر نماییم شاید که از شرمندگی ها در بیاییم صحن و سرای تو دیارِ گریه کن هاست هر گوشه از صحنت مزارِ گریه کن هاست صحنت شبِ جمعه قرارِ گریه کن هاست چون مادری در انتظارِ گریه کن هاست دلداده و سرگشته ایم الحمدلله ما یارِ مادر گشته ایم الحمدلله با یک سلام از کویِ تو پر باز کردیم تا گوشه صحنِ حسین پرواز کردیم سیر و سلوکِ عاشقی آغاز کردیم مانند فطرس بر ملائک ناز کردیم راه رسیدن تا خدا، تنها حسین است زیباترین ذکر لبِ زهرا حسین است