ولادت امام رضا (ع)، سید مهدی میرداماد و مهدی رسولی

جلو ایوون طلا زانو میزنم با مژه صحنتو جارو میزنم کاری با مردم دنیا ندارم من به سلطانم فقط رو میزنم دار و ندارمی صاحب اختیارمی مهمون ویژه وقت احتضارمی السلطان ابالحسن علی ابن موسی الرضا تویی سلطان و منم رعیتی که میگه حرف دلو به راحتی اگه میشه روز میلادت آقا مهمونم که یه غذای حضرتی از سینه غم ببر مارو دم به دم ببر هر سال تولدت ما رو حرم ببر دار و ندارمی صاحب اختیارمی مهمون ویژه وقت احتضارمی السلطان ابالحسن علی ابن موسی الرضا صحن انقلاب تا آزادی تو مث بین الحرمینه به خدا گوش بده صدای زائرا میاد همه میگن یا علی موسی الرضا آقا دوا بده قلبمو جلا بده عیدی میخوای بدی اذن کربلا بده عرفه نزدیکه و ازت میخوام بنویسی تو یه کربلا برام اگه کربلا برم داد می زنم نائب الزیاره ی امام رضام من جای تک تک خادمات میگم حسین تو بنویس واسه من، من به جات میگم حسین السلطان ابالحسن علی ابن موسی الرضا

کی ام من سـائل دربـار سلطـان خـراسـانم عجب نی گر سلاطین جهان خوانند سلطانم بـه تـوفیق تـولایش شـده تکمیـل ایمــانم رضـا فکـرم رضـا ذکـرم رضـا قلبم رضا جانم سـرم خاک سـر کـویش دلـم دنبال آهویش تنـم ریـگ تـه جـویش لبـم دائم ثناگویش سر و جان و تن و آباء و ابنائم به قربانش هزاران کعبه می‌گردند بر گرد خراسانش بـه هـر سـو رو کنم باشد ضریح او در آغوشم صـدای یـا رضـای زائـرش پیوستـه در گوشم محال است ار کند با این همه رأفت فراموشم ز سقـاخان? صحنش شـراب نــور می‌نـوشم بلایش راحت جـانم نسیـمش روح و ریحانم ولایـش کـل ایمـانم حـریمش بــاغ رضوانم هزاران کعبه می‌گردند بر گرد خراسانش سـزد ایـران بـه اوج آفـرینش سر بـرافرازد و یا هر فرد ایرانی به خاکش جان و سر بازد به فـرق آسمـان گلدسته‌هایش سایه اندازد هنـوز ایـن مملکت بـر پـرچم سبز رضا نازد فلک یـک خشت دربـارش ملک زوار زوارش مسیحـا کیست بیمـارش کلیـم‌الله گرفتارش اگر خواهد خلیل‌الله می‌جوشد ز دیوانش گنهکاری که غرق جرم و عصیان است پا تا سر بگو گیـرد هـزاران ســال دائم کعبه را در بـر بگـو پــرونـد? او را بشـویـد خضــر با کوثر اگر از او رضـا راضـی نگردد در صـف محشر فــزون گــردد گنــاه او نـگــردد بــاز راه او جهنـم جـایگـــاه او شـــرر خیــــزد ز آه او به دوزخ این ندا آید بسوزانش بسوزانش شرار نار می‌گردد گل از فیض نسیم او کـریمان‌اند مـرهون عنـایات قدیم او اگر اهل جحیم آیند بر طوف حریم او بهشتی باز می گردند با عفو عظیم او فروغ دید? زهـرا شفیع محشر کبری اگر زوار آن مولا نهد در قعـر دوزخ پا تعجب نیست دوزخ سر به سر گردد گلستانش

نه بر مشهد، حکومت بر همه ملک خدا دارد کجـا مـانند او سلطـان رفـاقت با گدا دارد کجـا ایـران مـا خـوفی ز سیل فتنه‌ها دارد بدانید ای همه خلق جهـان ایران رضا دارد علی را کشور است این جا امامت محور است این جا ولایت رهبر است این جا شرف را سنگر است این جا سرود فتح بر می‌خیزد از خون شهیدانش خـراسـان رضـا تنهـا خـراسان نیـست ایران است به یک دستش چراغ عترت و یک دست قرآن است نگـاه چـارده چشـم خـدا ایـن جـا نگهبــان است خـراسان قلب ایـران این حـرم قلب خراسان است حکـومت بـر قــدر دارد قضــا را پشـت سـر دارد کـرامت بـر بشـر دارد بــه آهــو هـم نظــر دارد اگر مور آید این جا ناز باشد بر سلیمانش اگـر زائــر در ایـن صحـن و سـرا روی سیـاه آرد تعجب نیست بـر او رشک اگر خورشید و ماه آرد ملـک بـر عـرض حـاجت روی بـر این بـارگاه آرد بگـو انســان بگــو آهــو بگـو اشتــر پـنـاه آرد سیه‌رو روسفـید این جـا به هر قفلی کلید این جا مراد این جا مرید این جا دعا این جا امید این جا لبش خندان هر آن کو باشد این جا چشم گریانش امام هشتم ای جان همه عالم بـه قربانت نگـاه انبیــا بـر پنجـره فــولاد و ایـوانت سلام شیعه بـر سوز دل و غم‌های پنهانت غـلام روسیـاهت میثم و دستم بـه دامانت

نور گنبد طلا، نورالله فی الظلمات آب سقاخونته، برای ما آب حیات ای، خورشید نجات ماه عالمین، عالم به فدات میمیرم برات میمیرم برات بهشتمه صحن و سرات بازم شدم نغمه سرات دخیل میبندم به عبای تو سر پل صراط دیدم حرمو مبهوت شدم مست نفسِ خشنود شدم ضامنم شدی تو و من آهوت شدم دار و ندارم صبر و قرارم به اسم زیبات قسم دوست دارم ماه عالمین، عالم به فدات میمیرم برات میمیرم برات حسین

به غیر تو جانان نیست رو دست تو سلطان نیست اگه نباشی آقا اسمی از ایران نیست ای اونها که تشنه بر آب حیاتین مژده که رسیده سلطان السلاطین ای قبله ی دعای من ضریح تو سلطان ندیدم به خدا شبیه تو آقای من آقای من آقای من صلی الله علیک یا ابالحسن دل با اسم زیبات پر تا آسمون زد ای که مهربونیت هست خیلی زبونزد بهشت آغوش تو تو دشت آغوش تو منم همون آهوی مست و مدهوش تو امشب میون صحن تو به یاد ما نقاره می زنن دوباره خادما آقای من آقای من آقای من صلی الله علیک یا ابالحسن من قطره ام تو قلب دریا خونه دارم بازم میل آب سقاخونه دارم یه دنیا حرف ناگفته یه عاشق آشفته میاد تو گوهرشاد و رو خاک تو میفته اشکاش میریزه میگه ابالجواد دل تذکره ی کربلا ازت میخواد حالا با تو سلام می دم به نور عین صلی الله علیک سیدی حسین حسین حسین حسین حسین به من دلی مثل طلا دادی با دستای خودت جلا دادی پنجره فولادو که بوسیدم بهم برات کربلا دادی حسین حسین حسین حسین

هر کی که نوکرت شد آقا شد زندگی با نور تو زیبا شد هر چی گره به کارمون افتاد با ذکر یا امام رضا وا شد به من دلی مثل طلا دادی با دستای خودت جلا دادی پنجره فولادو که بوسیدم به من برات کربلا دادی السلطان ابالحسن علی بن موسی الرضا شبی یاد جنون آباد کردم علی موسی الرضا را یاد کردم به جان تو کنار کف العباس هوای پنجره فولاد کردم تو آفتاب کشور مایی پشت و پناه رهبر مایی ایران تو عالم می درخشه چون تو سایه روی سر مایی هر یوسفی اومد تو بازارت گم شد میون سیل زوارت جن و ملک مثل پر کاهن تو خیل خادمای دربارت السلطان ابالحسن علی بن موسی الرضا