میلاد امام حسن مجتبی، محمود کریمی

امشب مِی شد افطارم از دلدارم سرشارم از بس که دوسش دارم اویس قرنم گدای حسنم همیشه با نگاش درد دل منو دوا کرده چقدر بهش بدهکارم، چقدر خوبه،چقدر مرده دلم شاده با این می و باده سر سبزم امشب از هفت دولت آزاده مولی مولی، یابن الزهرا سلطان عشق دریاب ما را من هم مثل اجدادم هم بنده هم آزادم عبد این آقازاده ام بقیعه وطنم گدای حسنم وقتی دلم پر آشوبه در خونه ات رو می کوبه با تو می شم پرآرامش چقدر صدات زدن خوبه فقیرت چی کم داره؟ عبدت چه غم داره؟ بقیعت توی قلبم صحن و حرم داره غرق نورم دریا دریا سلطان عشق دریاب ما را مولی مولی یابن الزهرا سلطان عشق دریاب ما را چشمامو رو غم بستم ساغر افتاد از دستم بس که امشب سر مستم دارم جار می زنم گدای حسنم دلای عاشق و شیدا میان به خونه زهرا همه می گیرن عیدی از اباالحسن، علی مولی از این جا تا اون بالا تا جنة الاعلی زمین و زمون میگن مولی علی مولی از امشب تا صبح محشر دم می گیریم حیدر حیدر

حسن مجتبی اومد و ماه خدا لقبش نوکرا شد رمضان الکریم مثلِ عقیقی که یَمَنِش یه چیز دیگه است این خونواده هم حَسنش یه چیز دیگه هست دلمو به دریا میزنم یه افطاری منم انشاءالله مهمونِ آستانِ قدسِ حسنم هستی حیدره، این نفس مادره پسر فاطمه صاحب این عالمه امید ما همه توی صف محشره هم نوا با بارون دم بگیر از دل و جون کریم بی بدل اومده نهر عسل یل جنگ جمل مرد سکوت و میدون پیش این آقا منم همیشه به زیر دینم لطف حسن بوده اگر نوکر حسینم عاشقتم اهل قرنم فداییت یه تنه ام خوشم جارو کِش آستان قدس حسنم

باید بچشد گرمیِ طوفانِ نجف را هرکس که ندارد تبِ سلطان نجف را ما را نه فقط بر سرِ این سفره نشاندند خورده است نبی هم کمی از نان نجف را بخشید خدا اولِ این ماهِ مبارک پیش از همه ی خلق مسلمان نجف را می خواست ببینیم کریمیِ علی را رو کرد خداوند حسن جانِ نجف را یک روز بیاییم و بسازیم مدینه بالای سرِ فاطمه ایوان نجف را دیدیم همه سروری آل علی را اول پسرِ مادریِ آل علی را جبریل شدم مثلِ کبوتر شدم امشب از شوق ببین یک کَسِ دیگر شدم امشب نامت به لبم آمد و چسبید لبانم انگار پُر از قندِ مُکرر شدم امشب من از جبروت و جلواتِ تو شنیدم ای عشق به من حق بده کافر شدم امشب پیراهنم از عطرِ گلابت شده لبریز از لطفِ شما لاله ی قمصر شدم امشب آقا به ضریحی که نداری پَرِ من خورد پیشِ تو عجب نیست اگر زر شدم امشب

باید که ببینند علی را، حسنش را نقش شرف الشمس عقیق یمنش را آیینه بگیرید پیمبر شدنش را از روز ازل حضرتِ حیدر شدنش را زهرا به شکر خنده ی خود جشن گرفته شیرینیِ این لحظه ی مادر شدنش را یوسف سرِ این کوچه دویده است ولی باز دیده است در آن غلغله آخر شدنش را چشمی که حسد داشت به ذریه ی زهرا با رویِ حسن دید خود ابتر شدنش را بین الحرمین اند ملائک همه امشب تبریک بگویند برادر شدنش را تنها نه دل ما که دو عالم حسنیه است هر دو حرم کرببلا هم حسنیه است باید که علی چند پسر داشته باشد تا این که مدینه سه قمر داشته باشد مانند نبی کیست که در بینِ دو عالم از فاطمه ی خود دو جگر داشته باشد باید که پسر دار شود تا که ببیند شیرینیِ باغی که ثمر داشته باشد هرکس که از این ایل بود موقع رزمش در پنجه ی خود تیغِ دو سر داشته باشد باید که پس از نامِ علی ذکرِ حسن داشت تا تیغِ اباالفضل اثر داشته باشد آن چشم که دیدت چقدر مست شد آقا یک شهر پُر از کوچه ی بن بست شد آقا خورشید چرا نیمه ی شب بر سر بام است گو ماه نیاید که مرا ماهِ تمام است آن کَس که در این خانه غلام است، امیر است آن کَس که امیر است،در این خانه غلام است در مذهبِ ما باده حلال است ولیکن بی رویِ تو ای سرو گل اندام حرام است با اینهمه حُسنی که شده جمع در اینجا حیران شده ام قبله کدام است، کدام است هر کس که جمل بود و تو را دید نوشته است سوگند که صلح تو قیام است، قیام است لایومبگو تا که گدازیم برایت ای کاش حسینیه بسازیم برایت

روی خونه ای از گل و خشت خدا نوشت اینجاست بهشت تو خونه زهرا و علی گل دل ما رو سرشست نور به آسمون می رسه از خونه مولی دل ماه رمضون می رسه از خشکی به دریا باز مرادمون می رسه از کریم عالم می ریم با اسمش به عرش اعلی با عشق پاک عزیز زهرا روی لبا ناد علی میاد ای جان سید اولاد علی میاد ای جان سبز شده دامن فاطمه ای جان صدای نوزاد علی میاد ای جان اومد عزیز مادر آب ابوتراب ختمی مآب خدا داره مهمونی میده برای این عالیجناب فصل فصل خدا فصل بهشت فصل بهاره شب شب دعا شب نماز شب قراره باز فرشته ها یکی یکی خبر میارن از آسمون پر از ستاره رسیده ماهی که سفره داره عرش پر از برو بیا شده ای جان حاجت فاطمه روا شده ای جان فرشته ها می شن تصدقش ای جان علی مرتضی بابا شده ای جان دلایی که زهرایی شدن صدا زدن جانم حسن به نیت بحرین و یمن صدا بزن جانم حسن این که اولین ابن رسول ابن امامه هرچی رو زمین کرم سراست ماله آقامه عشق تمام دین رکن صلاة روح مناجات عین قنوته اصل قیامه خود سجوده خود سلامه نگاش خود خود پیامبره ای جان رخش مثله ماه منوره ای جان از اولین روزی که اومده ای جان دل اباالحسن رو می بره ای جان