ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1401 - میثم مطیعی

مدح - اگرچه عاشق ناقابل شماست دلم بیا به خانه ی خود منزل شماست دلم اگر که شیعه شدم از دل شماست دلم که از اضافه ی آب و گل شماست دلم من آفریده شدم تو دل مرا ببری طفیل هستی عشق اند آدمی و پری تو آمدی رمضان سفره ی ضیافت شد شب تولد تو تازه ماه رؤیت شد همین که در دو جهان کار تو کرامت شد خیال من دگر از روز حشر راحت شد به شکر آنکه برای خدا حسن شده ای چهار رکعت یومیه های من شده ای همیشه پشت در خانه ی تو مهمان است بیا ز خانه که در کوچه راه بندان است هر آن کسی که گدایت نشد پشیمان است الا که گوشه ای از سفره ی تو ایران است چه میشد اگر قبر تو در ایران بود شب ولادت تو صحن تو چراغان بود سه بار زندگی ات را به این و آن دادی جذامی آمده و روی خوش نشان دادی به آنکه گفت به تو ناسزا امان دادی گرسنه بود و به او قرص های نان دادی هزار سفره اگر هم فراهم آورده کرم کنار کریمی تو کم آورده ازل ندیده دگر تا ابد همانندت غزل چه هست به جز بندهای دربندت جمل شکسته شده فتنه اش ز ترفندت عسل شده ست چه شیرین ز کام فرزندت برای روز مبادا دوتا پسر داری دوتا پسر که نه یک جفت شیر نر داری سفید نیست که سرخ است پرچم صلحت و نیست صحبت سازش در عالم صلحت نبود تیغ برنده تر از دم صلحت بپاست کرب و بلا از محرم صلحت سکوت تو ثمرش میشود قیام حسین شما امام حسن هستی و امام حسین تو اعتبار زمین ، افتخار زهرایی قرار فاطمه ای ، بیقرار زهرایی توئی که تا به ابد رازدار زهرایی میان کوچه فقط تو کنار زهرایی دوباره حرف تو شد نام مادرت بردم مرا ببخش اگر خاطر تو آزردم شاعر : محمد رسولی

سرود - اسم خوبت، پر از آوازه‌ی عشقه میون سفره‌ی لطفت، رطب تازه‌ی عشقه آقایی دارم که بی‌نظیره می‌دونم دست منو می‌گیره عشقش از توی دلم نمیره ذکر خوبِ، یا حسن جان، شده توو دلای ما حک از قدومِ، پاک آقام، رمضان میشه مبارک «دخیلتم یا کریم اهل بیت» اسم خوبت، با خطی شبیهِ رویا همیشه حک شده روی، شعله زرد نذری‌ ما بارون یعنی دستای کریمش دریا یعنی چشمای رحیمش پیچیده توو خونه‌ها نسیمش زندگیِ، ما گداها، با نگاهش دیدنی شد چه آقایی! خوش به حالم، که دل من حسنی شد «خوش اومدی ای کریم اهل بیت» اسم خوبت، روی پرچمای هیات یا حسن میگن شب و روز، همه خادمای هیات قربون دل خداییِ تو غوغای کرب و بلاییِ تو ساداتِ طباطباییِ تو همه دیدن، نوجوونات، توی کربلا چه کردن همه دیدن، کوه دردن، چقَدر مثل تو مَردن «خوش اومدی ای کریم اهل بیت» شاعر : رضا یزدانی

سرود - تو نشانه‌ی الهی واسه ایمان منی رونق ماه مبارک رمضان منی من گدای دستای توام کوچه گرد شبهای توام "یا کریم آل فاطمه" کیسه‌ی خرما و نون رو دوشته مثل علی جان پناه یتیما آغوشته مثل علی جان عالم یابن مرتضی اسم اعظم یابن مرتضی "یا کریم آل فاطمه" همه باغات مدینه سبزه از قدوم تو توی گوش کوچه هاس رد پای آروم تو ای ملائک مست می تو لیله‌القدر هر دم پی تو "یا کریم آل فاطمه" شاعر : امیر رضا یزدانی

سرود - خوشا بحال من که او شد یارم علی مرتضی بود دلدارم شنیدم آخرین نفس می‌آید که کشته مرده شب دیدارم اولین امام، آخرین کلام اولین قیام، آخرین سلام اولین امید، آخرین امید اولین نگاه، آخرین پناه حجت کردگار علی علی علی علی صاحب ذوالفقار علی علی علی علی به هر طرف نشان او می‌جویم ز کشتگان آن کمان‌ابرویم نفس نفس نفس نفس هر لحظه علی علی علی علی میگویم شاه عاشقان، ماه عاشقان هر اشاره‌اش، راه عاشقان عشقِ عشقِ عشق، عقلِ عقلِ عقل نورِ نورِ نور، جانِ جانِ جان حجت کردگار علی علی علی علی صاحب ذوالفقار علی علی علی علی شاعر : دکتر محمد مهدی سیار

مدح - این حرف ها حرف دل یک یا کریم است غصه نخور ای دل خدای ما کریم است از مشکلات اقتصادی بیم مان نیست تا ذکر لب ها لا اله الّا کریم است هرکس پی رزقش به هر در می زند لیک روزی ما از روز اول با کریم است آن که خدا ما را گدای او نوشته یک چشمه یک دریا نه یک دنیا کریم است امشب شب تغییر در ضرب المثل هاست هر چه گدا کاهل بود آقا کریم است آن کس که رزق عشق من را مینویسد بر سینه ام نام حسن را مینویسد چشم انتظار این سحر چشم سحر ها در جستجوی این قمر چشم قمرها کوه نمک آمد بگو هرجا که رفتی شیرین تر از قند است اینگونه خبرها مولا پدر شد مصطفی صاحب پسر شد پس خوش به حال این پسر با این پدر ها کوری چشم شور آن بیوه زنی که می ترسد از فردای سبز این پسرها باید عقیقه کرد باید حرز انداخت باید بپوشانی رخش را از نظرها مولای ما اسپند میسوزاند امشب زهرا برایش چار قل میخواند امشب آن حضرتی که عالمی در محضرش بود از کودکی عیسا مرید منبرش بود زهرا از او نوبر نمود آیات حق را پیغمبری کوچک برای مادرش بود العزةُ لله این ذکر شریف نقش نگین حلقه ی انگشترش بود پیش جذامی ها به رحمت می نشست و هم سفره با هر مستمند کشورش بود هر روز می لرزید اگر بین وضویش از ترس قبر و خوف روز محشرش بود با اینکه رفته حج پیاده بیست باری گوید چه گویم پیش حق از شرمساری فرمایشاتت چون چراغ بین راه است در پای درست هرکه ننشیند تباه است فرموده ای که دستگیری ار فقیران محبوب تر از اعتکاف چند ماه است فرموده ای که غفلت از یاد خداوند از ریشه های اصلی نخل گناه است فرموده ای هرکس که حسن خلق دارد چون روزه دار دائم الذکر و صلاح است هرکس که با نامحرمی خلوت نماید مثل کسی باشد که پیش پرتگاه است امشب به نام یاکریم العفو گوئیم با یاعلی و یاعظیم العفو گوئیم شاعر : محسن عرب خالقی