ولادت امام حسن مجتبی (ع) 93 - منصور ارضی، ابوالفضل بختیاری و حسین سازور

مدح - حالا که دست من به توسل رسیده است حالا که روح من به توکل رسیده است حالا که تا صراط خدا پل رسیده است حالا که ماه هم به تکامل رسیده است چون حبه های قند که می افتد از دهن العفوهای نیمه شبم شد حسن حسن آن گونه ای که بحر کرم پر نتیجه است سبط النبی هم از ثمرات خدیجه است این طایفه که بوی خدا می دهند و بس تنها به التماس ، بها می دهند و بس با یک نظر ، به خلق دوا می دهند و بس با روی خوش غذا جذامی دهند و بس در خانه ای که سفره ی آن شاه پرور است مسئول پخشِ نان سرِ سفره اکبر است لعل لب تو آب و عسل می کند درست از اهل نار ، اهل محل می کند درست راهی شدی پیاده به مکه قدم قدم فریاد می زنند اهالی حرم حرم در راه مانده می طلبد از کرم ، کرم ای صورتت به شب زده مهتاب دم به دم خوب است اگر قرار شده میل حج کنی یکبار هم به خاطر ما راه کج کنی با یک نگاه کشوری آباد می کنی صدها غلام می خری ، آزاد می کنی بین قنوت خود همه را یاد می کنی حرف درشت می زند ، ارشاد می کنی هرکس به تو رسید ، اگر هم عناد داشت لطف تو را نوشت به دفترچه یادداشت گرچه پر از خداست نگاهی که با تو هست مردیم از حرارت آهی که با تو هست بی مشتری ست مشعل راهی که با تو هست دارد هوای فتنه سپاهی که با تو هست آنان که دست از سر تو ساده می کشند نیمه شب از نماز تو سجاده می کشند خاکم که زیر پای تو احساس می شوم سنگم ، که با نگاه تو الماس می شوم خارم ، که با شمیم شما یاس می شوم وقتی که ذوب مرقد عباس می شوم یاد بقیع می کنم و قبر بی چراغ صحنی که می چکد به سرش آفتاب داغ

مدح - بختیاری - خورشید شب فاطمه بالا آمد شکل دگر علیو زهرا آمد مشتاق زیارت حسن بود حسین این بود که شش ماهه به دنیا آمد ... می شوم اشک در این قافیه دریا دریا می روم آخر این بادیه دریا دریا آمدم در گذری که شده مجنون مجنون می نویسم لب این حاشیه لیلا لیلا گوشه ای داده به من چشم تو پائین پائین می برندم ز همین زاویه بالا بالا سر من گرم شد از گفتن حیدر حیدر و شنیدم ز همان ناحیه زهرا زهرا دست تقدیر نوشت آینه ای می آید روی پرچین بهشت آینه ای می آید برسانید به من جاده از این آخرتر بدهید از پر این اشک، نمی کوثرتر روی امواج طلایی نگاه خورشید آمده ماه ترین ماه، از عالم سرتر بس که در چشم ترش ناز تلمبار شده محشری نیست به اندازه ی او محشرتر هر که دارد صنمی بهتر از او بسم الله ما که عمریست ندیدیم از او دلبرتر ابر و ماه و خورشید و فلک حیرانند که کجای فلک این آینه را بنشانند تا که افتاد به عالم سر و کار قدمش برد تا عرش، زمین را ز غبار قدمش او که آمد خود جبریل در عالم پاشید عطر یوسف کش شبهای بهار قدمش هر سحرگاه گدا پشت گدا می آید به طواف حرمش گوشه کنار قدمش چشمه چشمه فقط انگار طلا می یابد کیمیاگر ز نمودار عیار قدمش

سرود - بختیاری - دلهامون هواییه حالمون خداییه سفره کریمه و موقع گداییه حیرونو مستونه دلبرم اومد بازه میخونه قرص روی ماه تو ولله قیامته کوه حاجت دلم لنگ استجابته خاک پای تو منم سایه سرم تویی از ازل گدا منم سلطان کرم تویی لیلایی من مجنونم مست چشماتم از تو میخونم نبض ربنای ما آهنگ قنوت تو صد تا کربلا داره فریاد سکوت تو شیر شرزه جمل جان من فدای تو لشگر میگه الفرار وقت نعره های تو بیتابم دلداری توی لشگر حیدر تو میر و سرداری

سرود - سازور - همه میخانه به صف قدح و پیمانه به کف دل و جان سر مست می پسر سلطان نجف سر مست خم ابرویت قد دلجویت خم گیسویت از عشقت تو ای دردانه تو ای جانانه شدم دیوانه یا حسن ارباب منی مهی و مهتاب منی تو دین و دنیای منی همیشه بیتاب منی نمک ماه رمضان مادرش خاتون جهان پدرش شاه دو سرا خودشم آقای جنان حب او خیر العمله فاتح جنگ جمله شیوه جنگیدن او برامون ضرب المثله می آید حسین اعلا عزیز زهرا مدد یا مولا ذکر تو میان لشگر انا بن حیدر حسن حسن حسن