شب ولادت امام حسن مجتبی (ع) 1400 - احمد واعظی و حسین طاهری

مدح - واعظی - بحر رحمت را یکدانه گُهر پیدا شد نخل عصمت را پاکیزه ثمر پیدا شد مژده یاران که شب نیمه ی ماه رمضان قرص خورشید به هنگام سحر پیدا شد عاشقان قدر بدانید که پیش از شب قدر بیت قرآن را قرآن دگر پیدا شد امشب از اهل سموات ندائی بر خاست که در آغوش زمین قرص قمر پیدا شد دامن ماه خدا، چشم محمّد روشن علی و فاطمه را نور بصر پیدا شد دامن فاطمه شد سبز به میلاد حسن صلوات همه بر حُسن خداداد حَسن رمضان! قدر بدان ماه تمامت آمد رحمت واسعه در سفره ی عامت آمد «چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی» آن شب قدر که خورشید به بامت آمد مه رحمت، مه توبه، مه غفران، مه نور که زهرا اختر تابنده، سلامت آمد بانگ تکبیر برآور که خدا چهره گشود سرِ تسلیم فرود آر، امامت آمد روزه دار! ار ندهی دل به تولاّی حسن با خبر باش که این روزه حرامت آمد خوش ترین ذکر در این ماه، ثنای حسن ست مهر این روزه ی سی روزه ولای حسن ست رمضان! شهر خدای احد ذوالمننی رمضان! جان منی، عشق منی، قلب منی شهرها شهر نکویان و تو شهر اللّهی ماه ها جمله نجوم و تو مه انجمنی یازده ماه تمامند همه چشم به راه که تو از چهره ی خود پرده به یک سو فکنی هفته و روز و مه و سال همه می دانند که زمان چون بدنی هست و تو جان در بدنی نه فقط ماه خدائی که خدا می داند مه پیغمبر و زهرا و علیّ و حسنی امشب از نور، به تن پیرهنت بخشیدند قدمش باد مبارک حسنت بخشیدند این حسن کیست که سر تا قدم، او حسن است این چراغی است که در بزم دل انجمن است این کریم بن کریمی است که با دشمن و دوست همه جا کرم و لطف و عطایش سخن است این عزیزی است که پیغمبر اکرم فرمود پسر من، جگر من، ثمر قلب من است این امامی است که با صبر خداوندی خود چون علیّ ابن ابیطالب دشمن شکن است چه به خُلق و چه به خوی و چه به روی و چه به مو حسن است و حسن است و حسن است و حسن است چون زآغاز در او حسن خدا را دیدند از همان روز ولادت حسنش نامیدند رمز عزّ و شرف ماه صیام است حسن رهبر صلح و علمدار قیام است حسن چه به صلح و چه به جنگ و چه به صبر و چه سکوت در همه حال امام است امام است حسن آنچه خواهی زخداوند همه در کف اوست رحمت واسعه و فیض مدام است حسن گر چه در فرش بود تربت او کعبه ی دل به خدایی خدایی عرش مقام است حسن خلقتش سفره ی عام و همگان مهمانش میزبان بر سر این سفره ی عام است حسن

مدح - واعظی - امام حسن باغ یاسمن عشق دل من خاک درتم امام حسن آقای منی مولای منی من نوکرتم خوبه من اگه من خوب یا بدم من نوکرتم دست خالی آقا اینجا اومدم من نوکرتم تو رو به مادرت نکن ردم عشق من عشق یعنی عشق تو عشق رب العالمین یعنی عشق محمد امین یعنی عشق امیر مومنین ذکر زبانم حسن جانم حسن جانم روح و روانم حسن جانم حسن جانم آرام جانم حسن جانم حسن جانم امام حسن ای نور ازل سردار جمل مست جهانتم امام حسن تو عظیمی و تو کریمی و من غلامتم ...

مدح - طاهری - حسن رسیده حُسن را به دلبران نشان دهد کریم آمده به سفره ی فقیر نان دهد فرشته می رسد که گاهواره را تکان دهد نبی نشسته تا به گوش این پسر اذان دهد بدون نام مرتضی اذان سرود باطلیست اذان مصطفی فقط ترانه ی علی علیست تو اولین امام زاده ای بزرگ زاده ای تو بر فراز قله ی کرامت ایستاده ای سر مسیر هر گدا خودت کنار جاده ای حواله ی دل مرا به این و آن نداده ای چه عزتی! چه نعمتی! بدون هیچ منتی تو باب فیض و رحمتی, تو صاحب سخاوتی به خود ندیده هیچ عابدی تعبد تورا مسیر مکه عاشق است این تردد تورا شب تولد تو خواستم فقط خود تورا خدا گرفته میهمانی تولد تورا به عهده ی خود خداست کل کار و بار ها و سی شبانه روز دعوتند روزه داره ها به ناز در دل عجم نشستی ای شه عرب کریم هستی و به نام تو می آید این لقب به ما رسیده از شما بدون خواهش و طلب به یک اشاره ات درخت خشک می دهد رطب به خشک سالی دل کویر هم نگاه کن من خراب را به یک اشاره روبه راه کن تو نسل کوثری به کوری دو چشم ابتران شدند و خاک پای تو چه سروران چه نوکران نمانده با جمال تو دلی برای دلبران چه قاسطین چه ناکثین چه مارقین چه دیگران نمی شوند تا ابد حریف ضرب دست تو گرفته زهر چشم ازین قبیله ناز شصت تو گرفته چشم مستت از شراب کسب و کار را ز خواب خوب مستی اش پرانده هر خمار را نگاه کردن تو کرده کار ذوالفقار را زمین زد این نگاه کردنت شتر سوار را تو بچه شیری و شتر سوار در مقابلت شکست خورده از شکوه و شوکت شمایلت به قول مسلمین حسن به قول عبریان شبر به جز خدا نداشتی هراسی از بنی بشر به مهر یا به قهر تو مثل شده است خیر و شر عقب نرفته ای در اوج لحظه های پر خطر قیام اگر نکرده ای چه آتشین نشسته ای مدبرانه و برای حفظ دین نشسته ای تو و حسین معنی حقیقی برادرید تو برادرت بزرگ خاندان حیدرید امیدهای مرتضی عزیزهای مادرید دلاورید و دلبرید و سرورید و صفدرید به من که نوکر توام ثواب می دهد حسین صدا که می زنم حسن جواب می دهد حسین به زور دلبری نصیب دلبران نمی شود لقب به سادگی نصیب این و آن نمی شود به جز علی کسی امیر مومنان نمی شود پس از علی به جز حسن امیرمان نمی شود خلافت خدا فقط رسد به نسل مرتضی معاویه کجا و دلبری چنان حسن کجا؟ شاعر : داود رحیمی

سرود - طاهری - گره کور اگه به کارتو خورده اگه صبرتو گرفتاری سر آورده بگو حسن بگو حسن بی خودی این در و اون در نزنی هیچ وقت اتفاقاً بیا تو همین روزای سخت بگو حسن بگو حسن ثانیه ها هماهنگ به ساحت حسن شد وجودمون سراسر پر محبت حسن شد بیا و ذوق توی چشمای مولا رو ببین لبخند رو لب حضرت زهرا رو ببین این آقا زاده اومده بریز به پاش کنه برو تو صف وایستا صف گداها رو ببین حسن اومده الحمدلله الحمدلله .... سفره ای که می ندازه فرشته ها چیدند برای اینکه دعوتت کنند تو رو حتماً بگو حسن بگو حسن کافیه گدا بیاد کمش نمی ذاره قربونش برم چقدر دست بده داره بگو حسن بگو حسن حاجتتو می گیری حتی بدون خواهش تاریخ و هر چی گشتم کریم نبود تو دستش همین که می تونی بگی حسن یه نعمته حالا که خوشبختی در قلب تو رو زده دنیا و آخرت می خواهی کریم اهل بیت دل تو دست هیچ کسی به جز حسن نده حسن اومده الحمدلله الحمدلله ....

سرود - واعظی - جان به قربان حسن روی خندان حسن یه روز ایشالا میشینی زیر ایوان حسن نیمه ماه ماه آمد کریم آل الله آمد نگاش کنید صفا کنید که حضرت وجه الله آمد جان حسن جانان حسن دین حسن ایمان حسن یا حسن آقا حسن نور پاکش لم یزل مرد میدان جمل شور او شهد مصفا عشق او احلا من عسل یه روز میشی عازم بقیع با چوب پر خادم بقیع وارد میشی تو حرمش از باب القاسم بقیع ای امام عالمین عین نور و نور عین لولو قرآن تویی و حضرت مرجان حسین یا حسن یا حسین ای همه دلداری من به خواب و بیداری من ذکر شریف یا حسن شد رطب افطاری من

سرود - طاهری - ای جانم به سفره کرامتت جانم به این همه عنایتت چشم تو چشمه محبته با تو بودن آقا سعادته دستم و بگیر تو این شبایی که بی کسم یه صدایی بهم میگه یه روز به وصل تو میرسم حسن دنیای من رویای من حسن جونم فدات آقای من مستم کن از خراب جامتم حسن تو شاهی مکنم غلامتم حسن یه جوری عاشقت شدم آقا همیشه تو رو میزنم صدا سفره داری و برو بیا توی خونته نه فقط زمینیا تموم خلقت دیوونته حسن حیرونتم مجنونتم حسن تا قیامتم مدیونتم تو خلوت اسمت و صدا زدم نگام کن با صفا من اومدم کرم کن حال و روزم و ببین یه لحظه با گدات بشین پور حیدر و خودش شهنشاه عالمه کاشکی منم بشم فدای فرزند فاطمه حسن ای دلبرم تاج سرم تویی اربابم و من نوکرم در گیر نگاه مهربونتم محتاج عطای بی کرونتم یه عمره میدونی زیر دینم و مرید آقام حسینم و حاجت من و بیا تو این شبا بده آقا جان مادرت به من یه کربلا بده حسین ای با وفا جونم آقا حسین کرب و بلات خونم آقا