ایام شهادت امیرالمومنین امام علی (ع)، شب بیست و یکم ماه رمضان،‌ سید رضا نریمانی

تب گرفته تمام جسم مرا /همه جا را سیاه می بینم /کاش زهرا عیادتم بکند /او بیاید برای تسکینم /گرچه بستند باز می ریزد /خون دل از شکاف زخم سرم /زخم شمشیر قاتل من نیست / داغ ناموس مانده بر جگرم /سهم من از تمام این دنیا /غصه و حسرت و بداقبالی ست /دور بستر حسین هست و حسن /جای محسن کنارشان خالی ست /برو قنبر میان هر کوچه /بگو از حال و روز غمبارم /کودکان یتیم کوفی را /باخبر کن که کارشان دارم /این حسین است، چهره ی او را /ای پسربچه ها نگاه کنید /سر رخت و لباس او نکند /کشمکش بین قتلگاه کنید /سنگ از روی بام ها نزنید /هر زمان که اسیر آوردید /صدقه دست زینبم ندهید /کودکانی که شیر آوردید /آه و نفرین من به کوفه اگر /از سری معجری ربوده شود /وسط ازدحام جمعیت /نکند دختری ربوده شود /صاحبان تنور بعد از این /به سر آفتاب رحم کنید /اهل کوفه وصیتم این است /به عروسم رباب رحم کنید

آمدم سرزده بی حرف و سخن / خسته ام خسته ز آلوده شدن /به بزرگیت نظر کن نه به من / من شکستم دل تو، تو نشکن /تو بزرگی و حقیرم العفو /باز تحویل بگیرم العفو /یخ فروشم که یخم آب شده / بنده ات بنده ی ناباب شده /با هوی و هوسش خوار شده / سخت شرمنده ی ارباب شده /پشت کردم به حسین خام شدم /باعث گریه ی آقام شدم /هیچ کس دور و برم نیست که نیست / ذکر توبه به سرم نیست که نیست /اشک و حال سحرم نیست که نیست / توشه بهر سفرم نیست که نیست /خرج نفسم شده کل عملم /می دود پشت سر من اجلم /وای بر دور ز قرآن شدنم / وای بر بی سر و سامان شدنم /از عطای تو گریزان شدنم / معصیت بود و پریشان شدنم /چکمه بر دوش خود آویخته ام /بغلم کن که به هم ریخته ام /گرچه آلوده و رسوا هستم / نوکر فضه و اسماء هستم /نجفی هستم و والا هستم / شیعه ی حضرت مولا هستم /حضرت بنده نواز است علی /به خدا روح نماز است علی /شب قدر است بها می خواهم / درد کافی ست دوا می خواهم /رزق یک سال بکاء می خواهم / کربلا با رفقا می خواهم /تو بگو تا که ازاین غم چه کنم /من هوایی حسینم چه کنم /آن حسینی که غم آبش دادند / آب می خواست عذابش دادند /با کف و سوت جوابش دادند / روی سرنیزه که تابش دادند /خبرش رفت به خیمه ای داد /مادرش دست به پهلو افتاد /یوسف من وسط گودالی / من بمیرم چقدر می نالی /نیزه باران شدی و بی حالی / تاج روی سر من، پامالی /مهر من را به رویت می بندند /دست و پا می زنی و می خندند /آبرودار قبیله ست نزن /با عصا بر تنش ای مست نزن

هیچکی نبود بگه این گل که پرپره /این زن که می زنید ناموس حیدره /از عمد مادرو پیش پسر زدن /از عمد با لگد محکم به در زدن /کجا رفته بودی بدون من /شنیدم تو کوچه تو رو زدن /دعا کن عزیزم برا حسن، آروم بگیره /چه کابوس تلخی دیده حسن /همش میگه نامرد بسه نزن /همش میگه ای وای مادر من، داره می میره***هیچکی نبود بگه این گل که پرپره /این زن که می زنید ناموس حیدره /دلم با مدینه نمیشه صاف /بازم زندگیمو به هم بباف /با دستی که رفته زیر غلاف، علی بمیره /بهت گفته بودم برو بسه /تو زورت به قنفذ نمی رسه /یه جوری زد تو رو که نفسِ منو بگیره***از صبر شوهرت سوء استفاده کرد /دیدی که نقشه شو آخر پیاده کرد /پشتش مغیره رو ملعون نگاه کرد /چند تا لگد زد و کارو تمام کرد /داری توی چشمات یه دلهره /چقدر قطره ی خون رو چادره /حسینت چرا آب نمی خوره با این که تشنه ست /چقدر گریه کردی با پیرهنش /با پیراهنی که می برنش /می بینی که رگ های گردنش به زیر دشنه ست

باز می خوای ماهی دلش نگیره /باز می خوای ماه عسل بگیری /باز دلت تنگه خدا می دونم /منو محکم تو بغل بگیری /ربّ شهر رمضان دلم میگه حسین جان /ربّ شهر رمضان دوستش دارم به قرآن /بِالحسین و بِکربلا دستمو بگیر ای خدا***روزه داری یعنی روضه داری /دلتو قد حرم درست کن /دم افطار با زبون روزه /چایی روضه رو هم درست کن /مهمون داری می کنی نمیگی جا کم اومد /ربّ شهر رمضان انگار محرم اومد /ربّ شهر رمضان دلم میگه حسین جان /ربّ شهر رمضان دوستش دارم به قرآن /بِالحسین و بِکربلا دستمو بگیر ای خدا***چشمه ی اشکم و قطره قطره /قدر دریا می کنم با روضه /سر سفره می شینم با گریه /روزه مو وا می کنم با روضه /ربّ شهر رمضان آقامو تشنه کشتن /چشم زینب نگران، تشنه با دِشنه کشتن /ربّ شهر رمضان دلم میگه حسین جان /ربّ شهر رمضان دوستش دارم به قرآن /بِالحسین و بِکربلا دستمو بگیر ای خدا