10ربیع الثانی، وفات حضرت معصومه (س)، رضا نریمانی

عمرم سرآمد، خون‌جگر ماندم، ضرر کردم محروم از روی قمر ماندم، ضرر کردم باد صبا از او خبر آورد اما حیف در شام جهلم کور و کر ماندم، ضرر کردم رزق سحرگاهی به دست شخص معصوم است هر بار بی ‌فیض سحر ماندم ضرر کردم یک‌بار شد من‌هم دعاگویش شوم؟ نه! مشغول حاجات دگر ماندم، ضرر کردم دلبستگی باعث شد از کوچ شهیدانش جاماندم و بی‌بال و پر ماندم، ضرر کردم وقتی ملاک کارهایم حرف مردم شد در چشم مردم معتبر ماندم، ضرر کردم دنیا مقرّ ابتلای اهل ایمان است گر بین دنیا بی‌ضرر ماندم ضرر کردم جز آل عصمت رو به سوی هر کسی کردم درمانده ماندم، پشت در ماندم، ضرر کردم پای بساط روضه‎های حضرت ارباب هر دفعه که بی‌چشم تر ماندم ضرر کردم جای کفن بر بوریا چیدند جسمش را زنده از این ماتم اگر ماندم ضرر کردم

فَابْکِ عَلَی الحسین یعنی برات گریه کنم، واسه غمات گریه کنم یعنی که هر شب واسه‌ی، مصیبتات گریه کنم مثِ مادرِ جوون مرده آقا میشینم تو روضه‌هات زار میزنم تا بفهمن تو رو تشنه کشتنت همه‌جا این روضه رو جار میزنم ای بی‌کفن، با نیزه رو پهلوت زدن دور از وطن، با پا رو سینه‌ت اومدن دور از وطن، ای بی‌کفن "ای وای حسین، ای وای حسین" *** نوحوا عَلَی الحسین یعنی عزا بپا کنید، تکیه‌ها رو بنا کنید سینه‌زنا با گریه‌تون، اینجا رو کربلا کنید خدا رو شاکرم ای شاه کرم روضه‌ی شما رو هر سال میخونم امشبو ولی من از زبون تو میشینم روضه‌ی گودال میخونم برگرد حرم جون تو جون دخترم برگرد حرم پیشم نشسته مادرم برگرد حرم برگرد حرم، برگرد حرم "ای وای حسین، ای وای حسین" شاعر : مهدی نظری

خیلی وقته، پای دلم پیش تو گیره با تو بودن، موجب حسّ بی‌نظیره همه دنیام، خلاصه میشه تو گدایی درو وا کن، جلوی خونه‌ت یه فقیره میدونم که واسه من، بردن اسم تو گنده‌تر از دهنه عاشق واقعی اون، مَرده که از همه غیر تو دل بکنه اونی که، قید همه، زندگیشو پای یک نگاهت بزنه حسین... با دلِ، دربه‌درم، انگاری چرخ زمونه حسابی لجه ولی حسی میگه که، از این ستون تا به اون ستونم فرجه قبولم کن یا حسین، روی شونه‌م میدونم که یه بار کجه حسین... تا یه زائر، میرسه از راه زیارت پیش چشماش، میکنم احساس حقارت چه شیرینه، طعم رسیدن به ضریحت کاری کن تا، واسه بدا هم بشه قسمت تموم دار و ندار دل عاشق من شده غصب حرم دخیلِ، حاجتمو قلب شکسته و اشک دیگه بسته به حرم شبایِ، جمعه حرم، نزدیک صبحا حسابی میچسبه حرم حسین... شبایِ، جمعه فضا، توی حرم میشه باز مادرو پسری میپیچه، با صدایِ، گریه‌ی فاطمه عطر سیب سحری نمیشه، گفت به زبون، با چه حالی میشه ثانیه‌ها سپری حسین... از تمومِ، حرف و حدیثا چه ملالی با تو هستم، سوار موج بیخیالی هر چی باشم، نون و نمک خوردتم ارباب زیر سایه‌ت، بوده گرفتم پر و بالی نکنه، روزی بیاد، عذر منو تو بخوای با یه قلب پر و نکنه، راستی بگی، چشمای من نمیخواد که ببینه تو رو بگی با، ناراحتی، بارتو جمع کن و از توی روضه برو حسین... واسه تو، چیزی که نیست، تا بسازی با نگاهت ازم یه زهیر کمکم کن آقاجون، آخر قصه‌ی من بشه ختم بخیر چی میشه، چش تو چشت، روی پاهات بمیرم مثل حر و بریر حسین...