وفات حضرت معصومه (س) مجید بنی فاطمه

از غم بانوی بهشت،دلا پر از تاب و تبه فرشته ها به هم می گن، چقدر شبیه زینبه سایبون محبتش،همیشه روی سرمه داد می زنم فدات بشم،تویی غریب فاطمه کریمه ی آل الله ،فاطمه فاطمه فاطمه شبیه بین الحرمین،کانون رحمت خدا از حرم قشنگ تو ،تا حرم امام رضا صحن و سرای زینتت،اول راه بندگی مرکز علم و معرفت،آخر عشق و زندگی چی بیشتر از اینکه تویی،عمه صاحب الزمان از حرم تو می گیرم ، اذن دخول جمکران کریمه ی آل الله ،فاطمه فاطمه فاطمه بین تو و برادرت،حریم آل مرتضی است مثل مدینه تا نجف، مثل دمشق و کربلاست هرکی زیارتت کنه ، ساکن جنت خداست بی بی منم بهشتی کن،بهشت من امام رضااست کریمه ی آل الله ،فاطمه فاطمه فاطمه

کی میدونه درد غربت چه جوری آروم میگیره کی میدونه چقدر سخته کسی در غربت بمیره ای ابر بی بارون ببار بر دشت و بر هامون ببار در عزای اون نیمه جونی که بین نامردا اسیره چشم براه یک آشنا مونده تا به راه او بمیره ملیکه عرض و سما ای زینب امام رضا توی مهتاب نگاهش فقط از شب کینه داره روی لب های عطش بارش نوایی دیرینه داره میزاره رو خاکا سرش با ذکر زهرا مادرش تک ستاره غربت شهادتش میرسه آخر به دادش مثل بارونه وقتی میزاره سر به دامن حبیبش ملیکه عرض و سما ای زینب امام رضا