شهادت امام سجاد (ع)، حمید علیمی

هوای زیارت کرب و بلا سرمه بازم حرم تو دیدم و حسرت من حرمه بازم پای تو بذارم اگه جونم رو کمه بازم میرم ایشالا از روضه ت جنت الاعلی پابوس شاه دو عالم اربابم حسین بگو یا زهرا راضی شه حضرت مولا وعده ی ما سینه زن ها بین الحرمین حسین جان ای جانم حسین نوکرم و از تو گرفتم آقا مدالم رو تویی که میدی توی قبر جواب سوالم رو تویی که میدی همه برکت و خرجی سالم رو تو چشام بارون شدم از عشق حرم مجنون هستم با ایل و تبارم مجنون حسین منم آقا جون اونی که دادی سرو سامون از دنیا هر چی که دارم مدیون حسین حسین جان ای جانم حسین یه کویر تشنه امو تو مثل اقیانوسی نابلد راهمو تو واسه من مثل فانوسی حرم تو آرزومه واسه نوکری پابوسی می مونم آخر زیر سایه ی چادر مادر می نامند ما را خلایق، نوکر حسن من او نوکر، خاک پای قاسم و اکبر می گیرم من اربعینو از دست حسن حسن جان، ای جانم حسن،

ترک رو لبام از خجالتم می سوزه، می سوزه بزار بهت بگم زخم غیرتم می سوزه، می سوزه الشام، الشام چی اومد سر من الشام، الشام کجا رفت سر تو یادمه روی نی چشمای ترِ تو بابا کجا بودی، خیمه که غارت شد خیلی به ناموسم بابا جسارت شد ای وای غریب آقام ای وای غریب آقام جای طناب هنوز رو دستم پام جامونده، جامونده خواهر من هنوز یه جایی توی شام جامونده، جامونده الشام، الشام دل ما خون شده الشام، الشام وسط ازدحام تو و تشت طلا، منو بزم حرام اهل حرم دیدن با خیزرون میزد رو قلب ما می خورد هر ضربه ای میزد ای وای غریب آقام ای وای غریب آقام می بینی آخر هم با پیرهن سیاه میمیرم، میمیرم هنوز هم هر غروب به یاد قتلگاه میمیرم، میمیرم ای وای، ای وای سرت دور از بدن ای وای، ای وای بدن بی کفن واس? کشتنت صد سپاه اومدن بابا خودم دیدم جسمت که غارت شد از خیمه ها دیدم خیلی جسارت شد ای وای غریب آقام

نشونی تو پرسیدم از همه ستاره ها خوش اومدی بابا جون کجا بودی تا حالا کجا بودی وقتی گوشواره هامو بردن کجا بودی وقتی که ماهارو می بردن کجا بودی ماهارو خارجی می خوندن بچه هات تازیونه خوردن کجا بودی وقتی گوشواره هامو بردن کجا وقتی که حق ما رو می خوردن کجا بودی ماهارو خارجی می خوندن خیلی خسته ام، خیلی تنهام من از دنیا، بابامو می خوام ای بابا جونم ای بابا جونم نیومده داری میری، مگه نمی مونی تنگ دلم برای تو، مگه نمی دونی صدام سوخته، مگه نمی دونی پاهام سوخته مگه نمی دونی حرم سوخته، مگه نمی دونی پرم سوخته، مگه نمی دونی حرم سوخت، فدا سرت پَرم سوخت، فدا سرت دلم سوخت، فدا سرت عَلم سوخت،، فدا سرت من دارم برای تو، گریه می کنم بابا تو داری برای من، گریه می کنی بابا جان بابا، جان بابا

بسته دستم به اسارت، به اسارت چه کنم همه ی هستی من رفته به غارت چه کنم یاد داری که به من، نیمه شبی مادر گفت گر بیفتد سر بازار، گذارت چه کنم حال بنگر که گذار سر بازار افتاد بعد تو با همه ی دار و ندارت چه کنم؟ بدتر از سنگ به ما، نان صدقه می دادند شد به کوفه به ناموس جسارت چه کنم؟ از هم محلی، کم محلی دید زینب ای هلالم بدنت پُر بود از زخم هلال وای با نعل فتاده سر و کارت چه کنم مظلوم زینب، مظلوم زینب

با خط به خطِ روضه‌ی غم گریه کردیم ما با مُقرم هر مُحرم گریه کردیم در گوشه ای خلوت کنارِ هم نشستیم دور از همه همراهِ هم گریه کردیم رودِ دو چشمِ ما همیشه آب دارد امّا گمانم باز هم کم گریه کردیم جبریل هم خود را رسانده وقتِ روضه رویِ پرش در اوجِ ماتم گریه کردیم حجِ پیمبر را به پاىِ ما نوشتند چون با رسول الله اعظم گریه کردیم بالا سرِ ما پرچمِ سرخِ حسین است شکرِ خدا که زیرِ پرچم گریه کردیم شاعر: محمد حسن بهرامی