شهادت امام سجاد (ع)، سید رضا نریمانی

ته گودال پیکر افتاده توی گودال مادر افتاده خواهر افتاده، یه سر افتاده ناله ی واعطشا بر جگرش می افتاد آب می دید به یاد پدرش می افتاد بی سبب نیست که از جمله ی بکائون است اشک از گوشه ی چشمان ترش می افتاد شیرخواره بغل تازه عروسی می دید یاد لالای رباب و پسرش می افتاد با دلی خون شده می گفت که الشام الشام تا به بازار مدینه گذرش می افتاد جلوی پای سکینه دم دروازه ی شهر از روی نیزه علمدار سرش می افتاد می شکست آینه ی صبر و غرورش را زجر تا به جان اُسرا با کمرش می افتاد روضه ی گم شدن و دفن رقیه می خواند تا به صحرا و خرابه نظرش می افتاد گوسفندی جلویش ذبح که می شد، یاد خنجر کُند و گلوی پدرش می افتاد گریه بر کشته ی عریان خوب است گریه بر آن لب و دندان خوب است گریه بر دامن طفلان خوب است گریه خوب است که هر شب باشد گریه بر چادر زینب باشد

خانه ات آباد چه خانه خرابم کرده ای در میان سینه زنهایت حسابم کرده ای اینکه ما هم عاشقت هستیم لطف فاطمه ست مادرت امضا زده تا انتخابم کرده ای آدمی بی خیر بودم، خادم هیئت شدم من گناه محض بودم تو ثوابم کرده ای یا حسینی گفتم و ایل و تبارم مَست شد ناز شستت ساقی مستان، شرابم کرده ای من دعای خیر زینب بودم از روز نخست که برای گریه گردن مستجابم کرده ای تو اگر هم قهر باشی باز می خواهی مرا لال باشد هر کسی گفته جوابم کرده ای مثل بچه مُرده ها گریه برایت می کنم تو مرا از این جهت مثل ربابم کرده ای حرف آتش نیست هر وقتی گناهم شد زیاد تو مرا با خشکى چشمم عذابم کرده ای اربعین دارد می آید دست من را هم بگیر این که یک عمرى مرا نوکر خطابم کرده اى آرزو دارم ببینم بعد عمری نوکری ذره ذره گریه پشت گریه آبم کرده ای

مثل شمعی به روی خاک چکیدن سخت است با پر و بال پر از زخم، پریدن سخت است تا چهل سال فقط آه کشیدن سخت است یاد گودال و حرم، جامه دریدن سخت است روضه و گریه شده روزی او در هر شب خاطرش را همه دیدند مکدر هر شب با لب تشنه و یک دل مضطر هر شب یاد یک واقعه از خواب پریدن سخت است یاد گودال و حرم، جامه دریدن سخت است واویلتا واویلتا، واویلتا واویلتا بر امامی که اسیری به بیابان دیده زخم پا بر اثر خار مغیلان دیده اهل بیتش همه با صورت عریان دیده معجر و پوشیه و جامه خریدن سخت است یاد گودال و حرم، جامه دریدن سخت است آب را دید و دلش یاد عمو سوخته است جگرش سوخت، لبش سوخت، گلو سوخته است بهر آن که سر و عمامه ی او سوخته است حرف از کوچه و بازار شنیدن سخت است یاد گودال و حرم، جامه دریدن سخت است پیش آن کس که شرر بر جگرش افتاده خنجری کند به جان پدرش افتاده دیده که در ته گودال سرش افتاده تشنه لب کشته مذبوح شدیدا سخت است یاد گودال و حرم، جامه دریدن سخت است چقدر از غم این فاجعه افروخته است چشم بر نیزه ی شش ماهه فقط دوخته است یاد حلقوم علی حنجر او سوخته است این وسط حَرمله را یکسره دیدن سخت است یاد گودال و حرم، جامه دریدن سخت است

یا حسین دوباره نوکرا جمع می شیم سایه نشین علم می شیم پای پیاده به شوق تو کبوترای حرم می شیم با هر نژاد و رنگی همه یه ارباب داریم تو دستای خالیمون دلای بی تاب داریم عمودای این راهو دونه دونه می شماریم پای عمود آخر قرار روضه داریم سوز این روضه رو نوکرت می شناسه موکب آخره، روضه خون عباسه یا حسین یا حسین یا حسین ثارالله بین راه هنر عشقه که می کشه همه دلا شده شش گوشه سماور توی موکبا داره به عشق تو می جوشه یه پیرمرد ساده، دلش چه دریاییه بضاعت مزجاتش یه استکان چاییه این موکب کوچیکش دارایی دنیاشه زیارت و پابوس امام رضا رویاشه تو مسیر میشه دید جنت الاعلا رو جلوه ی دولت مهدی زهرا رو یا حسین یا حسین یا حسین ثارالله یا حسین مَشَایَه جیتُ تَجری دَمعَتی فی سَبیِلکَ اَبذِل مُهجَتی کَعبَه الَاحرار قِبلَتی فی اَربَعینَک مَولا، تُنظُرنی وِتشاهِدنی لا اَحذَر مِن اِرهابی‌ و سُعودی و التکفیری نحنُ جُنودَک یا حُسین، بِشارَه سَید علی نحنُ شیعَه عَلی، نَفتَخِر یا مَولا اَربَعینَک کُلنا، نَجتَمِع فی کَربَلا یا حسین یا حسین یا حسین ثارالله اربعین شده قیامت شیعه‌ ها رسیده هیئت شیعه ها خیره شده همه ی جهان به این صلابت شیعه ها یه لشکر مشکی پوش با پرچمای قرمز رو پرچما حک کردیم که ما و ذلت هرگز زیر قدم های ما زمین داره می لرزه نمی زاریم این پرچم زمین بیاد یک لحظه شیعه های علی پشت هم می مونیم تا سر جون پای این علم می مونیم یا حسین یا حسین یا حسین ثارالله العجل العجل وارث ثارالله

بیا سینه زن که مرادت رسید بیا شاه مشهد به دادت رسید علی بن موسی الرضا امضا کرد جواز زیارت به دستت رسید تشکر آقا، تشکر آقا خریدی دلم رو مثل حُر آقا تشکر آقا، تشکر آقا شده کاسم از لطفتون پر آقا تشکر آقا تشکر آقا جوازم رو دادی تشکر آقا خودت غم دادی، تو آهم دادی توی روضه ها، تو راهم دادی تو سینه زنی، بهم دم دادی گذاشتی بیام تازه مزدم دادی برا اربعین نوبتم رو بگیر امیری حسین و نعم الامیر دارن میرسن نوکرا صف به صف با هر اسمی و رسمی از هر طرف جواز از امام رضا دارن و جنون رو شروع میکنن از نجف میگه یا علی، میگه یا علی یکی پا نداره نشسته میاد میگه یا علی، میگه یا علی یه نابینا با چشم بسته میاد میگه یا علی، میگه یاعلی جوونی که قلبش شکسته میاد یکی گریونه، یکی حیرونه یکی پرچمش رو می چرخونه یکی مشک آب رو می گردونه یکی روضه ی زینبو می خونه برا اربعین نوبتم روبگیر امیری حسین و نعم الامیر چه شوقی داره قلب بی تابشون که پیدا شده در نایابشون عجب صحنه های قشنگی شده گداها رسیدن به اربابشون حسین اومده، حسین اومده به این تک تک زائرا سر زده حسین اومده، حسین اومده عجب بوی سیبی توی مرقده حسین اومده، حسین اومده تو هم دست به سینه سلامی بده سلام علی شه سر جدا سلام علی عزیز خدا سلام علی امیر دلا سلام علی ساکن کربلا برا اربعین نوبتم رو بگیر امیری حسین و نعم الامیر

برای تو ماتم عالم باز کممه روضه ی تو مرهم چشمای ترمه هر جا برم ذکرت آقا یار دلمه اونی که خاطرخواته مدیون بزم عزاته، دلمه اونی که تو هر روضه سینه زن غمهاته، دلمه اونی که همیشه زیر سایه ی علمهاته بدون تو اسیر دردم، مددی الهی که دورت بگردم، مددی تو عاقبت منو می کشی، منو می کشی حسین حرزت آقا عمریه که گردنمه مِهر شما به سینه ی مادرمه توی سرم همیشه فکر حرمه اون جایی که توش جای شاه و گدا معلومه، حرمه تنها جایی که دلها همیشه توش آرومه، حرمه بیچاره دلی که از این لطف شما محرومه درای کربلاتو وا کن، مددی حرم نرفته ها رو جا کن، مددی تو عاقبت منو می کشی، منو می کشی حسین عشق به تو به خدا کل باورمه تو همه جا یار دل در به درمه این لطف تو همیشه سودای سرمه الحمدلله آقا، سایه ی شما روی این سرمه الحمدالله دائم، فکر زیارت تو این سرمه انشالله به وقت مرگ سرم روی پاهاته به حال من بکن عنایت، مددی روزی ما بکن شهادت، مددی تو عاقبت منو می کشی، منو می کشی حسین