ولادت امام علی النقی الهادی (ع)، حنیف طاهری

الا ز خالق و خلقت سلام حضرت هادی الا ولای تو فیض مدام حضرت هادی الا کلام تو خیرالکلام حضرت هادی الا به دست تو دین را زمام حضرت هادی تویی به ملک الهی امام حضرت هادی وصی حضرت خیرالانام حضرت هادی حساب فضل تو بیرون بود ز حد و شماره ولادتت به جهان داد آبروی دوباره سزد که چرخ فشاند به پات ماه و ستاره کند به خاک درت سجده آفتاب هماره اگر به یاد تو گیرند لحظه لحظه هِزاره فضائل تو نگردد تمام حضرت هادی تو جد مهدی و باب حسن، عزیز جوادی ولی کل خلایق امام کل عبادی نماز و روزه و خمس و زکات و حج و جهادی پناه خلقت و نور الفؤاد و باب مرادی تو هادی مَلک و جن و انس و رکن بلادی به یمن توست فلک را نظام حضرت هادی گرفته ملک جهان را عطای واسعة تو کتاب حشر بود صفحه ای ز واقعة تو پر از صدای خدا لحظه لحظه سامعة تو بهشت جاذبة تو، جحیم دافعة تو شناسنامة کل ائمه جامعة تو تو راست معجزه در هر کلام حضرت هادی شاعر: غلامرضا سازور

زائرین درگهت را بر در خُلــد برین می‎دهند آواز طـبتم فادخلوهــــــا آمنین تا نجـــف شد آفتاب دین و دنیا را مقام خاک آن دارد شـرف بر زمـــزم و بیت‎الحرام

از ابتدا گِل من را خدا مطهر کرد و بعد عشق تو را در دلم مُقدر کرد به نور ناب نگاه چهارده خورشید وجود و فطرت و ذات مرا منوّر کرد زلال ناب ولایت به جان من نوشاند سپس تمام دلم را به نام حیدر کرد به فضل و رحمت زهرا سرشت قلبم را زلالِ اشک مرا از تبار کوثر کرد سپس کمی نمک روضه در وجودم ریخت به عطر سیب حسینی مرا معطّر کرد مرا اسیر غزل‌های چشم تو می‌خواست نگاه روشنتان را کُمیت‌ پرور کرد چگونه می‌شود الطاف بی‌کران تو را چگونه می‌شود ای باشکوه باور کرد خدا اراده نموده که شاعرت باشم همیشه هر سحر جمعه زائرت باشم به غیر وادی عشق تو نیست وادی ما ولایت تو مبانی اعتقادی ما شکوه بی‌حد تفسیر شیعه برکت توست رهین محضر تو فقه اجتهادی ما میان چشم تو آیات فتح را دیدیم خروش تو شده روحی? جهادی ما و آیه ‌آیه قنوتت ترنّم ملکوت خلوص سجده تو مسلک عبادی ما همیشه نور هدایت چراغ محفل ماست به لطف اینکه تو هستی امام هادی ما اگر کم از جلوات جلالی‌ات گفتیم بذار این همه را پای کم‌سوادی ما شدیم مثل گدایان سامرائی تو مگیر خرده بر این خواهش زیادی ما چه می‌شود که گدای گدای تو باشیم چه می‌شود بپذیری فدای تو باشیم همیشه می‌وزد از مرقدت نسیم بهشت پُر است صحن و سرای تو از شمیم بهشت کنار گُنبد و گُلدسته‌های تو دیدیم شکوه عرش خدا، شوکت عظیم بهشت عبور می‌کند از بین صحن اطهر تو مسیر روشن حق، راه مستقیم بهشت همیشه رزق من از دستِ باکرامت توست میان جنت‌الاعلی تویی نعیم بهشت همین که چشم من آقا به چشم تو افتاد شدم اسیر نگاهت، شدم مقیم بهشت دوباره شوق زیارت هوایی‌ام کرده منم کبوتر صحن تو، یا کریمِ بهشت! میان صحن و سرایت کبوترم کردی تو بال‌های مرا نذر این حرم کردی

بخوان زیارت پرمحتوای جامعه را بخوان که خوب بفهمم بهای جامعه را بخوان که روح بگیرد ولی‌شناسی‌مان بخوان و شرح بده آیه ‌آیه جامعه را نگاه روشن تو ای مَعادِنُ الرَّحمَه بنا نهاده در عالم بنای جامعه را میان عرش و زمین، در تمامی ملکوت ببین تجلّی بی‌انتهای جامعه را بگیر دست مرا، عادَتُکُمُ الاِحسان ببار بر دل من روشنای جامعه را تو خواستی که فقط پیرو ولی باشیم همیشه در خط مولایمان علی باشیم بخوان مرا که به عشق تو مبتلا باشم بخوان مرا که هواییِ سامرا باشم چه خوب می‌شود آقای من شوی تا من تمام عمر در این آستان گدا باشم مرا اسیر خودت کن که با عنایاتت ز بندهای تعلق دگر رها باشم نگاه روشنت اعجاز بی حدی دارد طلا و مس نه، نظر کن که کیمیا باشم تو خان? دل من را تکان بده شاید در آستانه تو زائر خدا باشم بده برات زیارت که یک شب جمعه کنار قبر شهیدان کربلا باشم شوم دوباره دخیل دو قبر شش‌گوشه فدایی تو و ارباب باوفا باشم تمام دار و ندارم همه فدای حسین چه میشود که بمیرم شبی برای حسین

این دل عاشقم دوباره تا به آسمونا پر کشیده همه بیاین بریم گدایی نوه ی امام رضا رسیده اگه در حال نمازی یا که در راز و نیازی تمومش کن تا بریم ما برای غریب نوازی قدم میذارم روی ابرا تا میون مجلسش می شینم حس میکنم که خنده های رضایت زهرا رو می بینم ذات رحمان و رحیمه با اصالت و کریمه نمایندش توی ایران حضرت عبدالعظیمه تو دلبری رو دست نداره کیه که اسیر این آقا نیست شاعر لحظه ی حضورش به خدا به جز خود خدا نیست اگه از مسافرای حرم آقا جا موندم خدا می دونه همیشه زیارت جامعه خوندم شاعر: رضا تاجیک

ز چهار سوی عالم نظرم سوی نجف هست که ملاک حق و باطل به ترازوی نجف هست صلوات حق بر آن کس که ثنای گوی نجف هست به خدا که قبله عشق خم ابروی نجف هست شه دلاور رسول الله که فقط علی ولی الله به جزء از علی که باشد به کلام وحی کاتب به جزء از علی که گردد به تمام کفر غالب به خدا که حب او را ز بشر خداست طالب به جزء از علی که آرد پسری ابوالعجائب شه دلاور رسول الله که فقط علی ولی الله علی آن که بندگی را به فرشته یاد داده علی آن که برگ بخشش به صف معاد داده علی آن که در نمازش صدقه زیاد داده دل و دین و عقل و هوشم همه را به باد داده شه دلاور رسول الله که فقط علی ولی الله تو چه گوهری زمین را، تو چه اختری سماء را که به یک نظر ربودی گل جان ماسوا را که به جزء خدا نداند جبروت مرتضی را به علی شناختم من، به خدا قسم خدا را شه دلاور رسول الله که فقط علی ولی الله به جزء از علی که باشد به کلام وحی کاتب به جزء از علی که گردد به تمام کفر غالب به خدا که حب او را ز بشر خداست طالب به جزء از علی که آرد پسری ابوالعجائب که علم کند به عالم شهدای کربلا را