میلاد امام رضا (ع) ، علی مهدوی نژاد

به گفته های موثق روایت است اینجا نفس کشیدن مان هم عبادت است اینجا به کاسه و به کف دست اکتفا نکنید که رود و چشمه نه دریای حاجت است اینجا بیا به مجلس شمس الشموس و نیت کن که بودن تو یقینا زیارت است اینجا بیار حاجت خود را که وقت باران است که لحظه لحظه شب استجابت است اینجا بگیر دامن شمس الشموس عالم را گدایی ام بکنی اوج عزت است اینجا رسیده ام‌ به حرم با دو چشم بارانی شب ولادت آقا قیامت است اینجا سلام حضرت سلطان سلام حضرت عشق هزار مرتبه عرض ادب به ساحت عشق کریم اگر که تو باشی گدا نمی ماند تو سفره پهن کنی بی نوا نمی ماند کنار پنجره فولاد تو امام رئوف بدون شک نگرفته شفا نمی ماند اگر نگاه خودت را بگیری از عالم بجان فاطمه حاجت روا نمی ماند اگر که نام تو را آشنا صدا بزنم کنار نام تو نام آشنا نمی ماند میان اینهمه زائر که در کنار تو اند کسی نرفته به کرببلا نمی ماند پنجره فولاد رضا برات کربلا میده هرکی می ره به کربلا از حرم رضا می ره میان اینهمه زائر که در کنار تواند کسی نرفته به کرببلا نمی ماند تو چشمه ای تو زلالی تو مثل بارانی امام هشتمی و پادشاه ایرانی

تو آنکه در دل هر دل سپرده محبوب است مرا بخر که در این سینه قلبم آشوب است نمک بریز ز چشمت بکن نمک گیرم که پای سفره چشم تو رزق من خوب است خدا علی و علی هم علی تو هم که علی چقدر نام علی در حرم طلاکوب است فدای صحن و سرایت فدای ایوانت بهشت هم دم ایوان طلات مجذوب است چقدر شان تو بالاست هر کسی از دور سلام هم بدهد زائر تو محسوب است ز کار شیخ بهایی دو عالم حیرانند فقط ز لطف تو بوده اگر که اعجوبه ست شنیده ام که به او گفته ای که تابه ابد گناهکار نیاید حرم کجا برود؟! دیدم همه جا بر در دیوار حریمت جایی ننوشتند گنه کار نیاید به روی شانه ات آقا عبای سلطانی ست فدای لحن صدایت شوم که قرآنی ست به حوض آب و به فواره ی حرم سوگند که چشمهای من اینجا همیشه بارانی ست شکوه کوه و بلندای عرش و فرش و زمین ز قد و قامت گلدسته ی تو بالا نیست ز گنبد و حرمت خوب می شود فهمید که این حرم همه اش کار دست ایرانی ست بدون شک فقط از لطف چشم تو بوده که سایه سر من رهبری خراسانی ست تو میرسی دم جان دادن همه آنجا گواه گفته ی من پیر مرد سلمانی ست چه خوب ذکر تو را وقت مرگ می گیریم همه به پای تو سر می نهیم و می میریم

گنبد زرد و طلایی تو خورشید تابان این منظومه ست فدای تو که یکی از فدائیان حضرت معصومه ست دور تا دور صحن و سرات دور تا دور بهشته توی صف غذای حضریت پر فرشته یا رضا یا رضا یا رضا یا رضا سرش سلامت که یادم داد بابام هر موقع حاجت مهمی می خوام می رم و از باب الجوادت میام حضرت سلطان علی یا علی شاه خراسان علی یا علی

شب وصل است و باد می آید دل غزلخوان و شاد می آید صوت نقاره ی شما باز از سمت باب الجواد می اید یعنی از آل حضرت زهرای بتول باز باب المراد می آید شاعران مدح او نمی گویید صله دارد زیاد می آید دعبلت نیستم ولی آقا شاعری بی سواد می آید تا بگوید همه کس و کارم من فقیرم فقط تو را دارم ای بزرگ ای امام آقا جان شاه عالی مقام آقا جان فقر من شرط نوکری است بنام این گدا را غلام آقا جان این کبوتر به غیر دام شما نمی افتد به دام آقا جان زائرم دل شکسته ام زارم نوکر تو گدام آقا جان به سلام علیک من تو بگو و علیک السلام آقا جان ای شه ملک طوس ادرکنی یا انیس النفوس ادرکنی آمدی تو دلم قرار گرفت محضر شاه عشق بار گرفت آمدی تو دلم قرار گرفت محضر شاه عشق بار گرفت یا امام الرّئوف از کرمت بنده ی مفلس اعتبار گرفت زلف نوکر به پنجره فولاد وصل شد، تا ابد جوار گرفت مادرت جارویی به دستم داد در رواقت برام کار گرفت نوکری توی صحن گوهرشاد گفت منبر عجب غبار گرفت! شب تاریک نور نزدیک است به گمانم ظهور نزدیک است آنقدر شأن مدحتان بالاست که قلم عاجزست نازیباست چون منی مدح حضرتت گویم کار کار امام صادق‌هاست مصلح امت عالم و عادل منجی دادرس به روز جزاست دور او ایمنند نوع بشر او امان و پناه خلق خداست سخنش حکمت و سکوتش علم این فقط گوشه‌ای ز مدح رضاست مای? فخر و عزّتست رضا موجب خیر و برکتست رضا تا که مشهدالرّضا داریم نجف و شهر کربلا داریم با خراسان حضرت ارباب کاظمینیّ و سامرا داریم در قم اصلاً کنار خواهر او نزد زهرا همیشه جا داریم لطف موسی بن جعفر است که ما این همه یار دلربا داریم هر چه داریم ازهمین آقاست هر چه داریم از امام رضاست هوامو داری هوای این گدای بی پناه و داری من و تو حسرت زیارتت نزاری می بینی میگزره شب ها با آه و زاری حسین هوا تو کردم هوای کربلای با صفات و کردم هوای اربعین و زائرات و کردم هوای چایی تو موکبات و کردم سالار زینب آقام آقام سالار زینب

علی موسی الرضا علی موسی الرضا سلام ای مظهر جمال کبیریاء سلام ای قبله دل هر بی نوا سلام ای پاره تن ابا الزهراء سلام ای هشتمین شه ارض و سماء شکر خدا که من همه عمرم رضاییم هر شب به عشق شاه خراسان هوائیم من پشت این درم مستانه می پرم جلد حرم کبوتر گنبد طلائیم امام رضا امام رضا کیه که ندونه می میرم برا تو نگیر از من آقا یه لحظه آقا تو آقا جون چند وقته که کردم هوا تو زیارت مخصوصه بزن پس امضاتو عالم به زیر سایه لطف و کرامتت ایران گرفته عزت خود را ز پرچمت ای شاه ملک طوس ای صاحب نفوس من هم شدم گدای تو و خادم درت امام رضا امام رضا

تویی تو شب ها نورم فیروزه نیشابورم با پای دل میام پیشت حالا که از حرم دورم پیمونه پیمونه آب سقاخونه علت جنونه باز شدم دیوونه شب های حرم و اون همه کرم و نذر مادرم و خاطرم می مونه ولی نعمت ایرانی برازندته سلطانی جایی شبیه اون حرم غوغا نمیشه کسی به آقایی تو پیدا نمیشه علی ابن حیدری دل ما رو می بری زیر سقف آسمون از همه مهربون تری خورشید آل زهرایی تو بزرگ آسمون هایی تو امیر کهشون هایی نغمه مستی می زنه نقاره خونه درد دلامو می شنوی دونه دونه از آسمون ها جبرئیل پای پیاده سحر که میشه جلوی باب الجواده پر و بال کفترا می شه عرش زائرا خدام خوش اومدی می گه به زائر امام رضا