ولادت امام حسن مجتبی (ع)، حمید علیمی

علی امام من است و منم غلام علی هزار جان گرامی فدای نام علی من اسمه دواء علی و ذکره شفا علی بدون این علی علی، خدا خدا نداشتم یا امام حسن یا امام حسن کریم آل الله امامِ ثارالله

ذریه ی پاک مصطفی یا قاسم پور پسر شیر خدا یا قاسم از نسل حسن ادامه ی ساداتید سید قاسم ابن مجتبی یا قاسم از دست کریمانه ی تو می ریزد مانند حسن جود و سخا یا قاسم وقتی پدرت کعبه ی دل ها باشد قطعا تو شدی قبله نما یا قاسم بخشیده شود قبل هر العفو گفتن هر کس ببرد نام تو را یا قاسم هر جا بروم اسم تو را جا زنم گویم که غلام قاسم بن حسنم برداشتم بی منت از این سفره نان هر بار لطفش فراوان است مثل آسمان هر بار قبل از نیازم، ناز من را می خرد یعنی هرگز نخواهد شد تمنایم بیان هر بار لب وا نکردم، بیش تر از حاجتم بخشید اصلاً نمی آید به کام من زبان هر بار حتی یهودی هم سر این سفره جا دارد فرقی نخواهد داشت دین این و آن هربار

جمل از خاطره اش می لرزد عالَمی از غضبش می لرزد دشمن از دیدن او در میدان حلقه های زره اش می لرزد عکس یک شیر به میدان افتاد قاب با منظره اش می لرزد لشکر از میمنه اش می پاشید قسمت میسره اش می لرزد گفت آمد حسن، از ترسِ حسن شاهرگ و حنجره اش می لرزد در گلو آب دهانش خشکید خاک بر روی سرش می پاشید مثل پیغمبر اکرم هم شد لحظاتی که معمم می شد چشم در چشم حسین می انداخت عشق در عشق مجسم می شد خنده می کرد خدا می خندید نوبت مستی عالَم می شد دست و دلبازی او طوری بود که گدا یک شبه حاتم می شد مثلا بخشش این مرد کریم شامل گیوه ی پا هم می شد نه نمی گفت به هر چی سائل تازه می گفت ندارد قابل باده در خمره تلاطم می کرد لحظاتی که تبسم می کرد گاه شب ها شکمش خالی بود بس که خیرات به مردم می کرد عشق از کنج لبش می بارید با گدایان که تکلم می کرد سبط اکبر به پیمبر رفته چقدر او به مادر رفته ***** در شب اول این ماه، پی ماه نرو ماه این ماه، شب نیمه آن می آید

نیمه ی ماه رمضون وقت گرفتن حاجت از آقامه چون که سر سفره ی افطاریم، ذکر امام حسن رو لب هامه با ذکر السلام من روزمو می خوام با بوسه ای به اسم حسن وا کنم از رحمت خدا، من با ستاره ها، تو آسمان آقامو تماشا کنم هنوز تو مثل قدیمی، هنوز من مثل قدیمم بدم، اما تو که خوبی، حسن آقای کریمم نیمه ی ماه رمضون، موج عشقِ نگاری توی چشم هامه وقتی که قرآن می خونم، انگار ذکر امام حسن رو لب هامه جون می گیره تنم، شبای قَدرم، قرآن به سر فقط می خونم یا حسن اون بی حرم که نیست، این جمله کم که نیست، صحن و سرا داره توی هر دل حسن بگیر دستای گداتو، آخه من بی تو یتیمم، می خوام مهمون تو باشم، حسن آقای کریمم