میلاد امام حسن مجتبی (ع)، سید رضا نریمانی

مشتاق دیدار توام من عبد دربار توام مولا امام مجتبی من مست افطار توام گر چه ببین خار توام اما خریدار توام مولا امام مجتبی من مست افطار توام راز و نیازی داری و بنده نوازی داری و تو سرفرازی داری و با هر چه رازی داری و ای دلبر عالمین بر فاطمه نور عین هر جا بود تا ابد ارباب و آقایی و سالار حسین آرامش قلب من ای نور هر انجمن دلبسته بر پای تو می خونم اینو تا ابد جانم حسن جانم حسن یا حسن

جبریل شراب از لب شیرین تو نوشد کوثر به همه وسعتش از فیض تو جوشد بیچاره کسی کَز کرمت چشم بپوشد دیشب گذر کردم از کوچه میخانه دیدم همه مستند دیوانه دیوانه ساقی کرم میکرد پیمانه پیمانه دیدم حسن بخشید عیدانه شاهانه قد رعنا نداری که داری آقا تو دلم جا نداری که داری آقا کرم شاه نداری که داری آقا دل دریا نداری که داری آقا مولا مولا یا مولا مولا مولا یا مولا ای حُسن حَسَن در حَسَنت حُسن خدایی از عشق تو جان کرده به تن میل جدایی عالم به سر کوی تو مشغول گدایی خال و خط چشمت تصنیف زیبایی پا تا به سر مولا ماه دل آرایی پیش تو زد زانو صد حاتم طایی تو لشکر صبری تو جان زهرایی دل و دلدار نداری که داری آقا این همه یار نداری که داری آقا بال بسیار نداری که داری آقا با گدا کار نداری که داری آقا مولا مولا یامولا مولا مولا یامولا هستیم مسلمان شده ی دست حسن مردم ایران اینجاست همان مهد سلیمانی همان خاک دلیران ای ابرهه این بار ابابیل رسد از بیشه ی شیران برپا شود طوفان جانان دهد فرمان بازم جمل گردد آیید اگر میدان سوریه ثابت شد این شمشیر بران ما مرد جولانیم جانم سنه قربان دم تکبیر نداریم که داریم والله جوون و پیر نداریم که داریم والله رقص شمشیر نداریم که داریم والله جگر شیر نداریم که داریم والله مولا مولا یامولا مولامولا یامولا

اونکه تو کشتی احساس یک نفره سکان داره چی غیر از برق چشماتون حیدر رو به وجد میاره خبر بدید تموم شهر رو امشب بیایید آقام امام حسن کریمه اشارتا رو به تو میگه زینب حی علی خیر العمل همینه یا حسن میگم از جون یا حسن دوا درمون خیلی وقته که هستم در خونتون مهمون یا حسن یا مولا یا حسن یا مولا حیدر میگه به صدیقه، از شوق ....سرشاری بالا غیرتن معلومه، حسن رو خیلی دوست داری تا چند قدم بر می داره مدینه، صف می کشند تا آقا رو ببیند ملائکه حلقه زنون به دورش روی سرش نقل و نبات می ریزند شیر صف شکن مولا، بهترین سخن مولا مست مستم بازم یا امام حسن مولا یا حسن، رجز می خونه تو جمل علی وار کافر به دست مجتبی بمیره وقتی که برگشتی با شمشیر آقا خود علی بوسه ازش می گیره یا حسن، یا مولا، یا حسن یا مولا ناز می کنی واسه بابا وقتی که توی قنداقی دست ما را هم بگیر آقا اُنذر علینا یا ساقی چون پا گذاشتم جای ردپاتون به کشتی امام حسین رسیدم در عوض یک نخ شالت حتی دار و ندار حاتمم نمی دم به سخا و احسان، به کرم معروفه چشم زهرا تا صبح به حسن معطوفه یا حسن، یا حسن چقدره تلفیق قشنگی تو حسن میگم تلفظم حسینه ایشاء الله اجر مستیمون یه روزی کرب و بلا دور هم یه شور و شینه

به نام عشق، به نام خدا، به نام حسن به نام نامی مولا که شد امام حسن شب ولادت او ماه میهمانی شد خود خداست دم در به احترام حسن خوشا به حال کسی که غلام حیدر شد خوشا به حال خودم که شدم غلام حسن تمام قافیه ها بحر مصرعی آمد حسن تمام خدا و خدا تمام حسن هوای شعر من امشب هوای باران است لب خدا به خدا گرم یا حسن جان است نشان بده به همه عین لایزالی را بیا و پر بکنیم دست های خالی را میان شور مناجات نام تو کافی است چه احتیاج ابوحمزه ثمالی را تویی که هر قدمت شان کبریا دارد تویى که سبز نمودى همه حوالى را کریم آل عبایى نشد ندارى تو و مستجاب نمودى تو هر محالى را قسم به کعبه که عیناً خودِ مطافى تو غریب آل على عین و شین و قافى تو چقدر با کرمت مستجابمان کردى تو که ز خجلت خود قطره آبمان کردى همیشه بیش تر از حد انتظارى تو مویز بوده ایم و تو شرابمان کردى همینکه نوکرتان گشته ایم ممنونیم همینکه خاک قدومت حسابمان کردى چقدر یکه و تنها چقدر درویشى چقدر از غم غربت خرابمان کردى به لطف گام تو گل شد گلاب آقاجان و نوکرت شده عالیجناب آقاجان خدا سپرده فلک را به اختیار شما که حیدرى شده شان اقتدار شما هنوز پرچم تو بین أولیا بالاست حسین فاطمه نازد به اعتبار شما میانِ کوچه نشین تا که راه بند آید در این میانه خدا گشته بى قرار شما اگر نبود کسى پا رکابتان باشد ببین که هست سرم بى قرار دار شما تمام ایل و تبارم فداى تو آقا منم گداى گداى گداى تو آقا مگر نه این که همه کبریا برای توست به روی عرش خداوند رد پای توست تو بی نهایت مطلق، تو عشق زهرایی مقام خضر نبی، تازه ابتدای توست تویی که طائفه ات یک به یک سلیمانند حسین فاطمه بیمار و مبتلای توست همیشه حاجت ما را تو با کرم دادی همیشه دست دلم بر پَر عبای توست مگر نه این که خودت صاحب کرم هستی چرا برای چه آخر بی حرم هستی دلم همیشه هوای تو را به سر دارد هوای خاک مزارت دم سحر دارد برای طرح حرم نقشه ها به سر داریم که صحن مادر تو جلوه ی دگر دارد ورودی حرمت صحن مادر سقاست به روی قبر و ضریحش دو شاهپر دارد شما برای فرج لااقل دعایی کن دعا برای فرج از شما اثر دارد علم به دست علمدار کربلا زیباست یقین که روز فرج، روز مرگ این سعودیهاست

من روز و شبمو تو فکر تو باشم تو سایه همیشه رو سرم باشی تو گرم مستی ذکر تو باشم تو حرف اول وآخرم باشی اینجوری زندگی خوب و شیرینه اون زندگی که دلم میخواد اینه اون زندگی که دلم میخواد اینه که همیشه نوکرت باشم از نوکر خاص بارگاه و ساکن محضرت باشم هر سال و ماه و روز و شبمو پشت درت باشم اربابی، آقایی نور زندگی عاشقایی با اومدن تو چشای ما خیسه هم اسم شما را تو قلبم می نویسه امشب ملائکه به عشق آقاشون کل عرش و فرش را می زنند ریسه با اومدن تو دل ما تسکینه اون زندگی که دلم میخواد اینه اون زندگی که دلم می خواد اینه که من نوکر تو باشم توی نماز صبح و ظهر و مغرب پشت سر تو باشم از راه نوکری شما عبد خدا باشم دریایی، مولایی، نور زندگی عاشقایی اربابی، آقایی نور زندگی عاشقایی

دلارو داده به دستِ باد زهرا داره میخونه وَ اِن یَکاد زهرا علی با طرز نگاش داره میگه چقده مادری بهت میاد زهرا غوغا غوغا شده در رحمت خدا وا شده آسمون به احترام پا شده ماه پشت ابرا پیدا شده حیدر بابا شده ماه لطف و رحمت خدا به نیمه اومده همون آقایی که خیلی کریمه اومده کریما،رحیما تو رو میشناسمت آقا به کرم سایه ی بالای سرم داری هوای منو از همون قدیم ندیما عطر تو رو دارن همه ی نسیما آقای همه کریما مولا، مولا کریمِ آل طه هوای مارو داره زیاد زهرا کی تو محشر میرسه به داد زهرا حالا امشب شبشه بگیم با هم چقده مادری بهت میاد زهرا زیبا زیبا شده شب یلدای گداها شده همه چی شبیهِ رویا شده مدینه محشر کبری شده حیدر بابا شده بهترین شب که امید زندگیمه اومده همون آقایی که خیلی کریمه اومده کریما، رحیما تو رو میشناسمت آقا به کرم سایه ی بالای سرم داری هوای منو از همون قدیم ندیما عطر تو رو دارن همه ی نسیما آقای همه کریما مولامولا، کریمِ آل طه داره امشب همه رو به یاد زهرا دلارو میکنه شادِ شاد زهرا شبِ جشنه شب عیدِ شبِ مُزده با براتِ کربلا میاد زهرا مجنون شیدا شده من و چشمایی که دریا شده حالا که دلا مُهیا شده کربلا ان شاء الله امضا شده حیدر بابا شده اونی که راه نجاتِ مستقیمه اومده همون آقایی که خیلی کریمه اومده نگارا بهارا تو رو دوست دارمت آقا بخدا بسمه از تو یه نگاه من یه گدا و تو همون شاه فلک سوارا قبرت توی قلبِ همه بی قرارا من مستِ تواَم نگارا مولا مولا کریمِ آل طه

مثه مجنون که جنونی شده‌ام نه زبونی، دل و جونی شده‌ام دیگه همشهری سلمانو ببخش اگه با تو خودمونی شده‌ام خودمونیم، عجب کرببلایی عجب صحن ‌و سرایی داری خودمونیم، چه آب و چه هوایی چه خاک و چه شفایی داری خودمونیم، غریبی ولی هر جا که دیدیم آشنایی داری چه صفایی داری، سینه‌‌زنایی داری چه قتیل‌العبرات، اهل بکایی داری چه بهایی داری، خیلی فدایی داری به چه اسمی چه من اسمه دوایی داری ای که هفتاد و دو تا اهل وفایی داری سید اهل کساء عجب کسایی داری چه خدایی داری، چه خون بهایی داری یه نفر هستی و دنیایی گدایی داری آقام آقام، آقام، تو رو میخوام دلی که بوی فراقش میرسه عشق داره به حسابش میرسه این چه ذکریه که تا میگم حسین هفت‌ پشتم به ثوابش میرسه خودمونیم، چه نامی تو اسامی چه شأنی چه مقامی داری خودمونیم، به کام همه هستی چه تربتِ به کامی داری خودمونیم، همش حرفه توئه چه نفوذِ در کلامی داری چه مرامی داری، عبد گرامی داری نشده یادت بره یه‌ جا غلامی داری همه میگن غلام، عجب امامی داری دیگه پیش هر چه عزت احترامی داری مست ذکر توأم حسین چه جامی داری حس آرامش من چه التیامی داری شاه‌مرد قیام، مرد قیامی داری کاشکی باشیم ببینیم چه انتقامی داری آقام آقام، آقام، تو رو میخوام