- 404
- 1000
- 1000
- 1000
باید دوباره نخل ولا را ثمر دهی
مولودی خوانی ولادت امام محمد تقی (ع) با صدای محمدرضا طاهری، سال 1389
متن شعر:
باید دوباره نخل ولا را ثمر دهی
یعنی به باغ عشق صنوبر بیاوریم
خورشید روی دیگری از نسل یاسها
مهتابی از تبار پیمبر بیاوریم
ای جبرئیل مژده بده بر رضایمان
باید برای پر زدنش پر بیاوریم
این طفل باب رحمت و باب مراد ماست
از اهل بیت ماست همانا جواد ماست
دستان ابرها سبب گاهواره اش
پر می کشند حور و ملک با اشاره اش
دنیا ترانه خوان قدومش غزل غزل
جنت قصیده اس است ز یک استعاره اش
از عرش تا زمین همه صف بسته منتظر
دل بی قرار مانده به شوق نظاره اش
در لابهلای بال سفید فرشتگان
خورشید دیگری است رخ ماهپاره اش
غرق ستاره می کند آغوش عشق را
وقتی رسید با قدم پر ستاره اش
با خنده اش گل از گل بابا شکفته است
بر روی دست مادرش آرام خفته است
وقتی که آمدی تو باران نزول کرد
از فرط شوق بر تنمان جان نزول کرد
جبریل بهر تهنیت از نزد کردگار
همراه خیل حوری و قلمان نزول کرد
گویا دوباره مثل تمام کریم ها
کامل ترین کرامت انسان نزول کرد
در لیله های قدر خدا دفعه نهم
قرآن دوباره در دل قرآن نزول کرد
ای آسمان جود بباران کرامتت
بر خرمن وجود بباران کرامتت
تو کوثر آمدی و ز کوثر چکیده ای
در ظلمت همیشه دنیا سپیده ای
تو اولین ولی خدایی که اینچنین
در سن کودکی به امامت رسیده ای
مأمون و پور اکثم نزد تو عاجزند
با تیغ علم گردنشان را بریده ای
تو آن نسیم سبز در اوج طراوتی
که در کویر مرده دلها دمیده ای
ما در مسیر پرتو باب المرادیت
تو در جوار جد خودت آرمیده ای
مرده ست هر کسی نرود زیر دین تو
جانهای ما فدای تو کاظمین تو
متن شعر:
باید دوباره نخل ولا را ثمر دهی
یعنی به باغ عشق صنوبر بیاوریم
خورشید روی دیگری از نسل یاسها
مهتابی از تبار پیمبر بیاوریم
ای جبرئیل مژده بده بر رضایمان
باید برای پر زدنش پر بیاوریم
این طفل باب رحمت و باب مراد ماست
از اهل بیت ماست همانا جواد ماست
دستان ابرها سبب گاهواره اش
پر می کشند حور و ملک با اشاره اش
دنیا ترانه خوان قدومش غزل غزل
جنت قصیده اس است ز یک استعاره اش
از عرش تا زمین همه صف بسته منتظر
دل بی قرار مانده به شوق نظاره اش
در لابهلای بال سفید فرشتگان
خورشید دیگری است رخ ماهپاره اش
غرق ستاره می کند آغوش عشق را
وقتی رسید با قدم پر ستاره اش
با خنده اش گل از گل بابا شکفته است
بر روی دست مادرش آرام خفته است
وقتی که آمدی تو باران نزول کرد
از فرط شوق بر تنمان جان نزول کرد
جبریل بهر تهنیت از نزد کردگار
همراه خیل حوری و قلمان نزول کرد
گویا دوباره مثل تمام کریم ها
کامل ترین کرامت انسان نزول کرد
در لیله های قدر خدا دفعه نهم
قرآن دوباره در دل قرآن نزول کرد
ای آسمان جود بباران کرامتت
بر خرمن وجود بباران کرامتت
تو کوثر آمدی و ز کوثر چکیده ای
در ظلمت همیشه دنیا سپیده ای
تو اولین ولی خدایی که اینچنین
در سن کودکی به امامت رسیده ای
مأمون و پور اکثم نزد تو عاجزند
با تیغ علم گردنشان را بریده ای
تو آن نسیم سبز در اوج طراوتی
که در کویر مرده دلها دمیده ای
ما در مسیر پرتو باب المرادیت
تو در جوار جد خودت آرمیده ای
مرده ست هر کسی نرود زیر دین تو
جانهای ما فدای تو کاظمین تو
تاکنون نظری ثبت نشده است.