شام وفات حضرت معصومه، میثم مطیعی

السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ فَاطِمَةَ وَ خَدِیجَةَ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ وَلِیِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا أُخْتَ وَلِیِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا عَمَّةَ وَلِیِّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ مُوسَى بْنِ جَعْفَر یَا فَاطِمَةُ اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَکِ عِنْدَ اللَّهِ شَأْنا مِنَ الشَّأْنِ

یک صبح مى ‏شود که برایم دعا کنى یا نیمه شب به شوق نمازم صدا کنى مرغ دل از قفس تن به درکشى در آسمان صحن و سرایت رها کنى ************************** یا فاطمه من عقده دل وا نکردم گشتم ولی قبر تو را پیدا نکردم ************************** ما را به پادشاهى عالم در آورى یعنى که در حریم بلندت گدا کنى امروزه کاینچنین به کرامت زبانزدى تا رستخیز بهر شفاعت چه ها کنى تو زائر مدینه اى و طوس مى ‏روى ما را ببر که زائر قبر رضا کنى این جا که آمدى سخن از تازیانه نیست حرفى ز بى وفایى و ظلم زمانه نیست در دست هاى مردم شهر تو سنگ نیست یعنى سلام مردم تو وحشیانه نیست سیلى نزد کسى به رخ داغدار تو اینجا خبر ز خون دل و درد شانه نیست

تو رفتی و شد دلم کم طاقت شده سهم من فراق و حسرت الهی آخر فدات شه خواهر چقدر تنهایی تو شهر غربت موندم من با غروبای مدینه آخه خواهر چطور آروم بشینه وقتی داره غریبیتو می بینه، ای جانم جانم جانم، رضا رضا یا رضا شدم راهی تا کنارت باشم قرارم باشی قرارت باشم نشد دیدارت نصیبم اما امیدم این بود که یارت باشم عمر یاست با اینکه خیلی کمه اما جونم فدای رهبرمه اشک چشمام می خونه یا فاطمه یا زهرا زهرا زهرا، یا زهرا یا فاطمه امون از غربت امون از غم ها غریبه شیعه توی این دنیا هنوزم خون‌ها می ریزه ناحق به جرم عشق علی و زهرا شده شور حق تو دلها برپا برامون هر روز شده عاشورا تو رگهاست خون بُریر و عابس فدایی میشیم برای مولا چهل روز رفته ولی هنوز زاریها داره حال و هوای کرب و بلا ذکر لبهاست عزیز زهرا بیا یا مولا مولا مولا، عزیز زهرا بیا

کجایی ببینی که مهمانت شده کوچه در کوچه حیرانت شنیدم غریبی مگر خواهر نداری که باشد پریشانت آمد به لب جانم، آه ای رضا جان بی تو نمی مانم، آه ای رضا جان شبم گشته تار ای مه عالم ندارم به جز اشک غم محرم بیا که من از دوریت مردم آمد به لب جانم، آه ای رضا جان بی تو نمی مانم، آه ای رضا جان خیال تو از اهل قم راحت ندیدم از آنها به جز رحمت به جز لطف و مهمان نوازی ها ندیدم از این شهر باغیرت از غربت زینب، دلها بسوزد از داغ او هر شب، دلها بسوزد نه اینجا خبر بوده از دشنام نه سنگ آمده بر سرم از بام امان از غم کوفه و از شام آمد به لب جانم، آه ای رضا جان بی تو نمی مانم، آه ای رضا جان چه می شد دل از آن تو باشد نگاهم به چشمان تو باشد چه می‌شد که این لحظه آخر سرم روی دامان تو باشد سوزان تر از شمع و تنهاترینم بی تو در این جمع و تنهاترینم شده ماهت امشب هلالی تر شده لحن اشکم سوالی تر ولی گشته جای تو خالی تر آمد به لب جانم، آه ای رضا جان بی تو نمی مانم، آه ای رضا جان

آستان بوس توایم اخت الرضا پای این سفره نمک پروده ایم ما فقط تنها به تو رو می زنیم ما فقط تنها به تو خو کرده ایم صحن آیینه پناه گریه هامان مسجد اعظم گواه عاشقی هاست هر که می آید به اینجا ناخودآگاه بر لبش با آه حسرت ذکر زهراست یک نظر لطف تو (بهجت) آفرین خاک پای تو (بهاء الدینی) است مرقد پاک تو تا روز جزا قبله گاه عالمان دینی است گریه کردم در کنار حوض صحنت هر محرم دسته های سینه زن را شانه امن ضریحت می شناسد حال اشک و بی قراری های من را

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ صَلِّ عَلَى مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ...الْمُضْطَهَدِ بِالظُّلْمِ وَ الْمَقْبُورِ بِالْجَوْرِ وَ الْمُعَذَّبِ فِی قَعْرِ السُّجُونِ وَ ظُلَمِ الْمَطَامِیرِ ذِی السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیُودِ وَ الْجَنَازَةِ الْمُنَادَى عَلَیْهَا بِذُلِّ الاسْتِخْفَافِ ...