شهادت حضرت فاطمه (س) شب سوم فاطمیه دوم 1400 - سعید و محمدحسین حدادیان

روضه - ای به ظهورت مظاهرِ همه اشیا اسم تو فتح طلسم اسم و مسمّی آینه‌دار جمال، چشم فرو بست تا که گشودی تو روی و موی دل آرا دانه‌ای از خرمن تو خوشه‌ی پروین مکمنی از مامن تو عرصه عقبا ای صدف گوهر جلال محمد ای دُرِ دریای عصمت نبی‌الله ساره‌ی یک هاجری ستاره‌ی یک دُر هاجر هر دو ذبیح و طور دو موسی راحت روحی و دل نقش تو ریحان جانت جانانی و روان دو اعضا

زمینه - آروم دلم قبل رفتنت منو حلال کن تو خونه من خیلی زدنت منو حلال کن زهرای علی منو حلال کن تا آخر عمر خجالت از تو میکشم یاس کبود زیر لب میگم تو کوچه کاشکی دست من بسته نبود تنها دار و ندارم بمون کنارم بمون کنارم زهرا اگه بری تو یاری ندارم یاری ندارم وای زهرا ... جان فاطمه گریه نکن ای مرد غیورم توی این سه ماه تنها شدی ای سنگ صبورم شرمندم اگه نشد برای غربتت کاری کنم شرمندم اگه نمیتونم دیگه تو رو یاری کنم علی دردت به جونم ای مهربونم اشکاتو پاک کن علی تو مخفیانه امشب شبانه زهراتو خاک کن

واحد - خانومم مثل قدیما مثل اون قدیم ندیما تو بخند بازم هوای خونمون مثل قدیم شه خانومم هم بودی همسر هم برام بودی یه مادر بابای یتیمای شهر بعد تو باید یتیم شه خانومم بگو ایشالا خوب میشم نرم دم چاه شب مرگ زندگیم شه اگه باز حالت وخیم شه فاطمه ... آسمون من، به جون من تو هستی صاحب خونه، سایه‌بون من قد کمون من، به جون من از زخم سینه‌ات داره میره خون من شد دعای من، نوای من خدا تورو نگه داره برای من یک نگاه ببین فقط همین آسمون ابری تره یا چشای من حبیبه نرو علی غریبه خانومم یه لحظه دیدم رختو، کاش نمی‌دیدم که شده مثل کسی که افتاده از رو بلندی خانومم چیه قضیه؛ راسته یا فکر علیه فکر کنم یکی دو ماهه که تو بازوتو می‌بندی خانومم باشه بخند و تو خونه‌ات نقاب ببند و باشه من تابوت می‌سازم تا که باعث شه بخندی فاطمه بال و پر شکست، گوهر شکست دل تو همراه دل حیدر شکست تو دست علی سپر شکست وقتی که پهلوت زهرا پشت در شکست در جدا شده، دعوا شده دیدم تو خونمون برو بیا شده شدت صدا این طور می‌گفت فاصله بین دنده‌هات پیدا شده

واحد - اگه عبای مرتضی همیشه وصله خورده بود خوش بود دلم همین عبا دل زهرا رو برده بود سالگرد ازدواجمون براش یه چادر خریدم فاطمه‌ام این عبا رو هدیه برام آورده بود این روز خوب زندگیم یه روزی هم بدش رسید چادر خاکیشو دیدم کاش علی اون روز مرده بود حالا نیستی ببینی فاطمه از اون همه تاب و تبت دعاهای نیمه شبت چه خانومی شد زینبت وای وای دنیا چه نامرده وای وای با علی بد کرده حبیبه نرو علی غریبه خانومم مثل قدیما مثل اون قدیم ندیما تو بخند بازم هوای خونمون مثل قدیم شه خانومم هم بودی همسر، هم برام بودی یه مادر بابای یتیمای شهر بعد تو باید یتیم شه خانومم بگو ایشالا خوب میشم نرم دم چاه شب مرگ زندگیم شه اگه باز حالت وخیم شه فاطمه آسمون من، به جون من تو هستی صاحب خونه، سایه‌بون من قد کمون من، جوون من از زخم سینه‌ات داره میره خون من شد دعای من، نوای من خدا تورو نگه داره برای من یه نگاه ببین فقط همین آسمون ابری تره یا چشای من حبیبه نرو علی غریبه